ผู้หมวดที่รัก

"แล้วทำไมหมวดไม่นั่งข้างหน้า" ริสาถามเขาอย่างสงสัย

"ศรีไปนั่งข้างหน้าสิ สายแล้ว เสียเวลา" ศักดิ์บอก ก่อนจะมองไปทางศรี แล้วทำท่าบอกให้ไปขึ้นรถ ศรีก็ไปอย่างว่าง่าย ก็เอื้อมมือข้ามหน้าอกเธอมาดึงประตูปิดรถฝั่งเธอปิด จนเธอตกใจ

" ผมต้องจอดซื้ออมยิ้มให้คุณก่อนมั้ย คุณถึงจะอารมณ์ดี" ศักดิ์ยิ้ม โดยมีจ่า ที่ยิ้มตามเมื่อเห็นหมวดขายขนมจีบ

"ฉันไม่ใช่เด็ก! " ริสาแหวใส่คนที่ อารมณ์กลับไปกลับมา จนเธอตามไม่ทัน เขาเป็นบ้าอะไรของเขาอีก

" ทำตัวให้น่ารัก ว่าง่ายๆ เหมือนเพื่อนคุณหน่อยสิ บอกให้ทำอะไรก็ทำ" ศักดิ์บอกเมื่อคนข้างๆ ยังเถียงเขาฉอด ๆ และทำหน้าบึ้งตึง

"ก็รักเพื่อนฉันเลยสิคะหมวด..... เพื่อนฉันก็ยังโสด......... และซิง" ริสาหันไปลากเสียงบอกเขา

" ก็รักเพื่อนศรีไปแล้ว จะไปรักศรีอีกได้ไง ผมไม่ได้มีหัวใจหลายดวงขนาดนั้นนี่" ศักดิ์พูดจบ เสียงกระแอมของจ่าหน้ารถ ก็ดังขึ้นสามสี่ที พร้อมกับรอยยิ้มขบขัน ในขณะที่ริสาหน้าแดงจัด มองเขาอย่างไม่เชื่อ และเมื่อเขามองเธอไม่ยอมหลบตา เธอจึงเป็นฝ่ายหลบสายตาไปมองนอกรถเอง ตอนนี้เธอรู้สึกเหมือนหน้าเธอร้อน และเหมือนจะร้อนลามไปทั้งตัวแล้วด้วย ทั้งอาย ทั้งโมโห