ปรารถนาแสนพยศ

เธอและเขาเป็นไม้เบื่อไม้เมากันมายาวนาน แต่เมื่อธีรัชต้องมาฝึกงานในไร่ภูมิทอง ความรู้สึกของเขากับแม่สาวตัวเล็กเผ็ดจัด ก็ชักจะเปลี่ยนไป เขาอยากปราบพยศเธอ...ให้อยู่หมัด ด้วยตัวและหัวใจของเขา

“ตบพี่ทำไม” ธีรัชขู่ฟ่อ
“ตบคนปากดี”
“อ้อ...”
เขาคำรามฮึ่มฮั่มแล้วก่อนที่ทุกคนจะทันได้คาดคิด ว่าธีรัชจะกล้าทำอะไรแบบนี้ เขาก็กระชากดึงรินทร์รญาเข้าสู่วงแขนริมฝีปากได้รูปประกบจุมพิตรุนแรงเอาดื้อๆ ต่อหน้าโตมร และครองขวัญเอานั่นเลย รินทร์รญาร้องกรี๊ดๆ ดิ้นรนข่วนเขายังกับแมวป่า เขาจึงปล่อยเธอ แล้วหัวเราะหึ ขณะที่รินทร์รญาหน้าซีดเผือดสลับแดง มองเขาอย่างไม่อยากจะเชื่อ โตมรและครองขวัญเองก็อ้าปากหวอ ใบ้กินกันไปชั่วขณะเพราะพฤติกรรมสุดห่ามนั่น
“ตบอีกสิ ด่าอีกก็ได้นะ ตบเท่าไหร่ด่าเท่าไหร่ นับคำไว้แล้วจะจูบเท่านั้น”
“แอร๊!”
คนอุทานคือครองขวัญ ส่วนรินทร์รญาตอนนี้ลุกพรวด เธอกัดริมฝีปากที่สั่นระริก ทำทีจะชี้หน้าว่าเขา แต่พ่อตัวร้ายยักไหล่ พร้อมกับยิ้มหยัน
“มา ด่ามา พี่จะนับละนะ”
“ไอ้...ไอ้...โว้ย!”