บ่วงโซ่ผูกเสน่หา

“พี่กายจะมาอีกเมื่อไหร่ค่ะ อีกนานไหม”โซ่ที่ยืนเกาะแขนคนเป็นพี่ไว้พลางออดอ้อนถามอย่างเคยชิน
“ไว้ปิดเทอมใหญ่พี่จะกลับมานะ ถ้าไม่รู้เมื่อไหร่ ก็รอโรงเรียนโซ่เปิดก็จะรู้เองว่า ปิดเทอมใหญ่มันเมื่อไหร่”กายก้มตัวลงนั่งให้เท่ากับความสูงของคนตรงหน้า พลางยื่นมือจับไหล่เล็กนั่นไว้
“จำได้ไหมที่พี่สอน ดูแลปู่และที่สำคัญดูแลตัวเองให้ดีๆนะ”กายสำทับอีกครั้งก่อนลุกขึ้นยืนก่อนหันไปสวัสดีคนเป็นปู่และสวมกอดคนเป็นปู่ก่อนเดินขึ้นรถไป
“คุณปู่ขา ทำไมพี่กายไม่อยู่กับเราค่ะ โซ่ไม่อยากให้พี่กายไปเลยค่ะ”คนตัวเล็กที่ยืนจับมือคนเป็นปู่เอ่ยถามก่อนจะเขย่ามือคนแก่เบาๆ
“พี่กายจำเป็นต้องไปลูก หนูจำที่พี่กายสอนได้ไหม”คนเป็นปู่ถามก่อนที่จะอุ้มคนตัวเล็กขึ้นมาแนบอก
“จำได้ค่ะ โซ่จะไม่ทำให้พี่กายผิดหวังค่ะ”คนตัวเล็กตอบออกไปด้วยสายตาที่มุ่งมั่นก่อนสวมกอดคนเป็นปู่ไว้แน่น
คุณเกื้อยิ้มรับกับคำตอบที่คนนอ้อมกอดตอบก็หันหลังเดินเข้าบ้าน ก่อนหันไปบอกแม่บ้านเบาๆ
------------------------------------------------
บ่วงโซ่ผูกเสน่หา
โดย...อรษิมา