ซาตานเถื่อน (แพ้รัก)

ฝากผลงานของปะหนันสักเรื่องนะคะ
*-*ตบจูบเถื่อนแต่ก็มีความหวานละมุนซ่อนอยู่*-*
**เงินซื้อทุกอย่างได้แม้กระทั่งร่างกายแต่เงินซื้อความรักไม่ได้**
เมื่ออยากได้ก็ต้องได้ เมื่ออยากให้รักก็ต้องรัก บู๊มาเฟียในคราบหนุ่มชาวไร่ผู้ไม่เคยผิดหวังกับสิ่งใดกลับไม่เคยได้ยินคำว่ารักจากเดือนอ้ายผู้หญิงที่เป็น
รักแรกและรักเดียวของเขาเลยถึงแม้เขาจะได้เป็นเจ้าของตัวเธอก็ตาม
******************
ความอ่อนโยนที่ซ่อนอยู่ในตัวนักเลงหนุ่ม เขาจะเลือกที่จะแสดงออกมาหรือจะยอมเสียคนที่เขารักไปตลอดชีวิตเพราะคำว่าศักดิ์ศรีมันค้ำคอ
มาค้นหาคำตอบไปด้วยกันนะคะ
***************
ประตูห้องถูกปิดลง บู๊หันหน้ามาหาหญิงสาวที่เดินตามมาด้านหลัง คว้ากระเป๋าจากมือของเธอวางลงและเปลี่ยนมาจับมือเล็กของเดือนอ้ายแทน
“อ้ายเรากลับมาสนิทกันเหมือนเมื่อก่อนไม่ได้เหรอทำไมเราต้องเปลี่ยนไปแบบนี้ด้วย”
เสี่ยบู๊ที่เคยวางท่าว่าดูยโสไม่ได้สนใจอะไรในตัวหญิงสาวชาวบ้านอย่างเดือนอ้ายเท่าไหร่ก็เปลี่ยนเป็นคนละคนทันที
มือเล็กบีมมือหนาที่จับเธอไว้แน่น หญิงสาวค่อย ๆ เดินเข้าไปใกล้กับเสี่ยหนุ่มจนหน้าแทบจะติดกัน
“อ้ายยังเป็นอ้ายคนเดิม เด็กสาวที่เคยจนและก็จนมาถึงตอนนี้ อ้ายยังเป็นอ้ายที่ไม่เคยทำร้ายใครและก็ยังคงเป็นคนเดิม ถามตัวเองดูให้ดีเสียก่อนว่าใครกันที่เปลี่ยนไป ก่อนจะมาเรียกร้องความเหมือนเดิมจากคนอื่น พี่บู๊ที่เคยใจดีเป็นผู้ชายที่คอยดูแลปกป้องน้อง ๆ ผู้หญิง พี่บู๊ที่เคยกินข้าวกับแกงส้มที่มีแต่มะละกอด้วยกัน เขาตายไปแล้วเหลือไว้เพียงแต่เสี่ยบู๊ ผู้มีอำนาจล้นมือ มีเงินเต็มกระเป๋าที่นอกจากหน้าตาก็ไม่มีอะไรเหมือนพี่บู๊ของอ้ายอีกเลย”
*****************
นิ้วใหญ่ยาวสอดใส่ถอดเข้าถอดออกจนปากถ้ำสีชมพูชุ่มฉ่ำและชายหนุ่มก็หยุดอยู่เพียงเท่านั้น
เขาลุกยืนดูร่างเปลือยเปล่าที่นอนบิดตัวไปมาเมื่อารมณ์สวาทของเธอถูกลอยคว้างอยู่แบบนั้น
“อย่าทำแบบนี้เลย อ้ายไม่ไหวแล้ว เสี่ยช่วยอ้ายด้วย”
หญิงสาวร้องอ้อนวอนและมันก็ทำให้คนที่ยืนดูหัวเราะในคออย่างสาแก่ใจ

เรื่องนี้จบ happy นะจ๊ะ