เชือดใจ

ตึก ตึก ตึก
"...!" หัวใจดวงน้อยแทบหยุดเต้นไปชั่วขณะ เมื่อได้ยินเสียงฝีเท้าหนักของใครคนหนึ่งเดินผ่านหน้าห้องที่เธอกำลังรื้อหาเอกสารอยู่ เสียงนั้นหยุดอยู่บริเวณหน้าห้องทำเอาคนในห้องหายใจไม่ทั่วท้อง
"เฮ้อ..." เสียงพ่นลมหายใจยาวพรืดใหญ่ เมื่อเจ้าของฝีเท้าเดินห่างออกไปไกลจนไม่ได้ยินเสียงเดิน หญิงสาวรีบดึงสติกลับคืนแล้วค่อยๆหางานชิ้นสำคัญต่ออย่างตั้งใจปนความตึงเครียด ราวกับว่าหากช้าเพียงไม่กี่นาทีปลายทางข้างหน้าที่รอเธออยู่อาจเป็น 'ความตาย'

"ลงมาได้แล้ว" น้ำเสียงเร่งเร้าฉุดปลาวาฬให้หลุดจากภวังค์ เธอละสายตาหลุบมองน้ำทะเลอย่างชั่งใจ
"ขาฉันมีแผล"
"เรื่องมาก"
"อ้ะ!" เพียงแค่เขากระตุกมือเล็ก คนไม่ทันตั้งตัวก็ตกลงไปในอ้อมแขนแกร่งในท่าเจ้าสาว ท่อนแขนทำหน้าที่กอดลำคอหนาอัตโนมัติด้วยความตกใจ

"ถ้าผมเกิดจากความผิดพลาด ทำไมไม่ฆ่าผมตายตั้งแต่เกิดวะ!"
"ใจเย็นๆก่อนไอ้เกอร์" เพชรกล้าปราบเพื่อนและเห็นใจในเวลาเดียวกัน เขาไม่เคยรู้เลยว่าเพื่อนรักจะมีเบื้องหลังที่เจ็บปวดขนาดนี้
"เย็นเหี้ยอะไร! มึงดูพวกเขาทำกับกูดิ!" ไทเกอร์ตวาดลั่นราวกับคนสติหลุด ใบหน้าคมแดงก่ำเมื่อร่างกายถูกความรู้สึกโกรธครอบงำ