แรกรักสิเน่หา : รักฤๅเสน่หา 1

แรกอรุณ วัฒนาวาณิชย์ วิศวกรหนุ่มใหญ่ เจ้าของธุรกิจอสังหาริมทรัพย์รายใหญ่ของเมืองไทย ดุดัน และไม่ชอบให้ใครขัดใจ ด้วยอำนาจบารมีที่มีตั้งแต่ต้นตระกูลของเขา ทั้งยังมีธุรกิจมืดที่ทำให้เขาเป็นมาเฟียคุมกลุ่มลับเงียบๆ อยู่ ยิ่งเสริมให้เขาน่าเกรงขาน ต้องมาพ่ายแพ้ต่อเสน่หาของนิสิตศิลปกรรมสาวสวยลูกครึ่ง ลิซ หรือ อลิซาเบธ เอนกตนันท์ ที่ถูกแม่นำมาต่อรองแทนหนี้สินที่หล่อนกู้ยืมไป จนเขาจำยอมรับข้อเสนอ ในเมื่อหญิงสาวผิวขาวอมชมพู ดวงตาสีฟ้าอมเทาแปลกคนนี้ สะสวย น่ารัก น่าใคร่ขนาดนั้น ทำไมเขาจะไม่หลงใหลอยากครอบครอง
.........................................

“อย่าคิดว่าน้ำตาเธอจะทำให้ฉันปล่อยเธอไป” เสียงห้าวบอกราบเรียบ สายตาพญาเหยี่ยวทำให้หญิงสาวสูดหายใจลึก น้ำตายังไหลอยู่อย่างนั้น
“แม่เป็นหนี้คุณเท่าไร?” เสียงใสพร่าสั่น
“อยากรู้ทำไม คิดว่าจะหามาคืนได้โดยไม่ต้องเป็นนางบำเรอฉันเรอะ?” เขาถามเย้ยหยัน ทำให้หญิงสาวหน้าร้อนผ่าว กับคำว่า ‘นางบำเรอ’ อีกครั้ง
“ใช่...” เธอตอบนิ่ง มองเขาจริงจัง แต่กลับทำให้เธอได้รับเสียงหัวเราะเยาะกลับมา
“กว่าเธอจะได้เงินมาใช้หนี้แทนงานที่เธอต้องทำให้ฉัน คงตายกันก่อนล่ะมั้ง” พูดพลางขยับนั่งไขว่ห้างทำท่าทางสบายอารมณ์เสียมากมาย
“แล้วมันเท่าไร?” เสียงพร่าสั่นๆ ถามกลับ เมื่อเขาไม่ตอบคำถามเธอ
“ร้อยห้าสิบหกล้านบาท” เสียงห้าวบอก มองเธอดุดันจนหญิงสาวสะท้าน
“ร้อย-ห้า-สิบ-หก-ล้าน” เธอทวนจำนวนเงินอย่างตกใจ
“ใช่...คิดจะออกไปหางานทำอีกไหม” เขาถาม แต่เธอไม่ตอบ ดวงตาสีแปลกวูบไหวกว่าเดิม
“ฉันแนะนำงานให้เธอก็ได้” เขาพูด มองดูหญิงสาวที่หันมามองอย่างสนใจ แล้วรอยยิ้มเจ้าเล่ห์ก็ปรากฏขึ้น
“ไปเป็นนางเสิร์ฟในคลับฉันสิ พอดึกๆ แขกวีไอพีเขาชอบออฟสาวๆ สวยๆ ไปด้วย เงินดีนะ เธอทำไม่กี่ปีคงได้เงินมาให้ฉัน” เขาพูดหน้าตาเฉย ทำให้เธอนิ่งงัน กะพริบตาปริบๆ มองเขาอย่างไม่ชอบใจ
“อยากไปเป็นโสเภณีชั้นสูง หรือจะเป็นนางบำเรอฉันคนเดียว คิดดูดีๆ แล้วกัน” หนุ่มใหญ่พูดทิ้งท้ายอย่างเลือดเย็น ก่อนจะลุกขึ้นยืนเต็มความสูง และหันเดินไปเคาะประตูให้ด้านนอกเปิด ไม่วายหันมาหาเธอที่ยืนตัวแข็งทื่อ
“ฉันให้เวลาเธอคิด พรุ่งนี้เลิกงานฉันจะมาเอาคำตอบ”
.......................................