ข้ามเวลามาเป็น...กลาดิเอเตอร์ ภาค 2

ข้ามเวลามาเป็น...กลาดิเอเตอร์ ภาค 2 โรงเรียนกลาดิเอเตอร์

......................................
ฉัน...เรนะ...เด็กสาววัย 18 ปี ทายาทตระกูลซามูไรอันดับหนึ่งของญี่ปุ่น
รู้สึกตัวอีกที ก็มาอยู่ในยุคโรมันเมื่อสองพันปีก่อน พร้อมภารกิจช่วยเหลือโรมิลุส

......ใครน่ะหรือ?............

เขาก็คือวีรุบุรุษในตำนาน จากทาสต่ำต้อยสู่ยอดกลาดิเอเตอร์ และขุนศึกผู้เกรียงไกรที่ต่อสู้เพื่ออิสรภาพ

เกิดอย่างทาส สู้อย่างทาส และตายอย่างทาส

ใช่ค่ะ “ตายอย่างทาส” เพราะตอนจบของตำนาน คือหมอนี่ตายน่ะสิ!

ลำพังแค่ตามหาโรมิลุสก็หัวจะระเบิดแล้ว นี่ยังต้องรับมือกับแก๊งก๊วนกลาดิเอเตอร์อีกมากมาย
ที่พากันมาป่วนกายป่วนใจไม่เว้นว่าง
ทั้งสายหื่น สายโหด สายเถื่อน สายเพี้ยน
แต่เอาเถอะ จะกลาดิเอเตอร์อีกกี่สิบคน ฉันคนนี้ก็รับมือไหว
เพราะอะไรน่ะหรือ ?

เพราะฉันเองก็...ร้ายไม่แพ้กัน!



................
ตัวอย่าง

“เดี๋ยวสิ นี่มันเลยเวลาอาบรวมแล้วไม่ใช่เหรอ ?” ฉันท้วง

“กลาดิเอเตอร์ชั้นสูง อาบเวลาใดก็ได้” เขาตอบ

“แต่เจ้าจะอาบตอนนี้ไม่ได้!”

“ทำไม ?”

“ข้า...ข้าแช่ไปทั้งตัวแล้ว น้ำสกปรกหมดแล้ว”

เขาไม่ตอบอะไร ราวกับไม่ถือสาเรื่องนี้

“งั้นเจ้าอาบไป ข้าจะขึ้นแล้ว โยนเสื้อผ้ามาให้ข้าที” ฉันบอก

ใช่...ความซวยก็คือ เสื้อผ้าชุดใหม่วางพับอยู่ตรงมุมอ่าง ฝั่งเดียวกับที่ไลโอนัสกำลังเอนหลังพิงอยู่น่ะสิ!

“นี่ ได้ยินที่ข้าพูดไหม ?”

“มาหยิบสิ” เขาตอบสั้นๆ

“แค่โยนมา มันจะยากอะไร ?” ฉันถามเสียงขุ่น แหน่ะ เอาแต่ยิ้มมุมปากอยู่ได้ จงใจแกล้งกันชัดๆ !

“เจ้าจะอาบอีกนานไหม ?” ฉันเปลี่ยนคำถาม

“อืม”

“เจ้าคงไม่อยากให้ข้าอยู่ในอ่างกับเจ้าหรอกใช่ไหม ผู้ชายอยู่ด้วยกันสองคน เจ้าคงไม่ชอบมั้ง”

“ชอบ”

“ฮะ ?” ฉันถามอย่างไม่แน่ใจ เพราะเสียงเขาเบามาก

ไลโอนัสระบายยิ้มบาง ๆ ไม่รู้เลยว่ายิ้มเย้ยหรือยิ้มพึงพอใจ เขาหลับตาลง เกยหลังคอไว้กับขอบอ่าง มือกอดอก ขาเหยียดตรงมาทางนี้ สีหน้าผ่อนคลายราวกับกำลังแช่บ่อน้ำพุร้อน

จะว่าคล้ายน้ำพุร้อนก็คล้ายอยู่ เพราะตอนนี้ฉันรู้สึกว่าอุณหภูมิของน้ำมันร้อนขึ้นมาก

ฉันอดมองส่วนนั้นของเขาไม่ได้ คือมันก็ไม่ได้เห็นชัดนักหรอกเพราะห้องนี้มีแสงไฟแค่จากที่เดียว ซึ่งอยู่ฝั่งตรงข้ามโน่น แต่มันก็ยังพอจะเห็นเป็นลำ...

ไลโอนัสหรี่ตามองฉัน ฉันรู้สึกร้อนหน้าเหมือนเด็กที่โดนจับได้ว่าทำผิด จึงรีบหันหลังให้

โอย...น่าอายที่สุด!