รักมากมายของนายหรินทร์

ครืน ๆๆๆๆ เสียงฟ้าคำราม พร้อมเสียงเม็ดฝนตกลงมาอย่างไม่ได้มีวี่แววว่าจะตกแต่อย่างไร
“อ้าว ฝนจะตกซะแล้ว เดี๋ยวสิรีย์ไปปิดประตูหน้าต่างก่อนนะคะ”หญิงสาวเอ่ยบอกหรินทร์พลางจะวิ่งไปปิดหน้าต่าง
“ว้าย...” เสียงกรี๊ดดังของสิรีย์ดังขึ้นมาอีกครั้ง
.
เปรี๊ยง...เสียงฟ้าผ่า
ไฟในบ้านดับหมด
สิรีย์กระโดดเหยงด้วยความตกใจจนรู้สึกว่าร่างบางของเธอปะทะเข้ากับกายหนานุ่มอุ่นของหรินทร์โดยไม่ได้ตั้งใจ
“อุ๊บ...” เสียงของหรินทร์ดังเบา ๆในลำคอ
กายกำยำสวมกอดเอาหญิงสาวเอาไว้ด้วยความอ่อนโยนกับแผ่นอกกว้างของเขา
หญิงสาวหลงไออุ่นจากกายของชายหนุ่มอยู่ครู่ใหญ่ จนเสียงของฟ้าร้องฟ้าผ่าเริ่มเบาลง
“อ๊ะ...สิรีย์ขอโทษค่ะพี่ริน สิรีย์กลัว พ่อแม่ของสิรีย์ออกไปทำนาที่กลางทุ่งค่ะ แล้วเกิดฟ้าผ่าพ่อกับแม่ของสิรีย์ก็เลยเสียชีวิตคาที่ อุบัติเหตุที่ไม่คาดคิดจากธรรมชาติค่ะ”
หญิงสาวถอนร่างบางของเธอออกจากอกชายหนุ่มด้วยความเขินอาย
“ไม่เป็นไรแล้วนะคนดี โอ๋ ๆๆๆๆ พี่จะเป็นพ่อและแม่ให้สิรีย์เอง” ชายหนุ่มยิ้มพลางสบตากับหญิงสาวในความมืดที่ยังคงมีแสงสว่างจากฟ้าแลบอยู่บ้าง
“สิรีย์ยังไม่ต้องล้างถ้วยจานนะ พรุ่งนี้ค่อยล้างก็ได้ ว่าแต่พี่ว่าไฟฟ้าคงจะไม่มาง่าย ๆหรอกแบบนี้ พี่ก็ต้องรอไฟมาเพื่อทำงานเหมือนกัน ดีนะที่พี่ไม่เอาเครื่องคอมมาเสียบชาร์ตแบตไว้ ไม่งั้นคอมพี่ งานพี่ ไปหมดแน่ ๆ โชคดีจริง ๆ เดี๋ยวพี่ไปหาเทียนมาจุดก่อนนะ” ชายหนุ่มค้น ๆรื้อ ๆในลิ้นชักด้วยไฟฉายที่วางอยู่ใกล้ ๆกับตู้โชว์จนเจอเทียนไขแล้วลงมือจุดเทียนไขสองดวงเพื่อให้สิรีย์ไปที่ห้องพักของเธอแล้วอาบน้ำด้วย
ฝนเริ่มตกหนักขึ้นหนักขึ้น...
ฟ้าแลบแปลบปลาบ ทำเอาสิรีย์นอนไม่หลับ