รัตติกาลพรางตะวัน

"ระหว่างเราสองคน ใครกันแน่ที่ไร้หัวใจ"
การแต่งงานของทั้งคู่อาจเกิดขึ้นจากความชิงชัง แต่ยิ่งเข้าใกล้ผู้หญิงร้ายกาจคนนั้นมากเท่าไหร่ หัวใจเย็นชาของจันทรัสม์ก็ยิ่งหลอมละลายมากเท่านั้น
.
.
.
สิบสองปีหลังโศกนาฏกรรมครั้งใหญ่ 'หม่อมราชวงศ์พราวตะวัน' หวนกลับคืนสู่วังวรภาสในฐานะทายาทอันชอบธรรม ทว่าเกียรติยศและเงินทองไม่ใช่เป้าหมายในการกลับมาหลังรอดชีวิตราวปาฏิหาริย์ แต่เธอกลับมาเพื่อทวงคืนความแค้นให้คนในครอบครัว

เมื่อทุกลมหายใจที่ถูกปลิดทิ้งไปของคนวรภาสล้วนมาจากฝีมือของ 'ดำรง เดชาราม' เป้าหมายเดียวของหม่อมราชวงศ์พราวตะวันจึงเป็นการทำให้เขาเรียนรู้ความหมายของการตายทั้งเป็นเมื่อต้องสูญเสียในสิ่งเดียวกับเธอ

ทว่ายิ่งเข้าใกล้ 'ภากร' ลูกชายคนรองผู้เกิดจากภรรยาตามกฎหมายของนายดำรงเพียงใด 'จันทรัสม์' ลูกชายคนโตจากภรรยานอกสมรสก็ยิ่งเข้าใกล้เธอด้วยความไม่ไว้ใจเพียงนั้น!

สุดท้ายการตอบโต้ความเกลียดชังอย่างรุนแรงระหว่างทั้งคู่ ก็ทำให้หม่อมราชวงศ์พราวตะวันพลาดท่า จำใจยินยอมตกปากรับคำแต่งงานกับจันทรัสม์คนที่เธอเกลียดสุดหัวใจเพื่อปกป้องเกียรติของคนทั้งราชสกุล

แต่ในเมื่อความรักเป็นสิ่งเดียวที่ทำลายจันทรัสม์ได้ ในเมื่อหัวใจของเขามีไว้เพื่อคนเดชาราม หม่อมราชวงศ์พราวตะวันก็ปรารถนาจะได้มันมาเพื่อทำลายทิ้งในคราวเดียว!

_______________________________________

"คุณร้ายกว่าที่ผมคิดไว้มาก" จันทรัสม์พาภรรยาไปนั่งในห้องข้างๆ ซึ่งไม่รู้ว่าเขาคิดถูกหรือคิดผิดที่อุตส่าห์อุ้มเธอมา แถมยังใจดีวางลงบนเก้าอี้อย่างเบามืออีกด้วย
เพราะประโยคถัดมาจากปากของคุณหญิงพราวตะวัน แทบทำให้เขาเปลี่ยนใจอยากอุ้มเธออีกครั้งแล้วโยนออกไปนอกตำหนักทันที

"แต่คุณเลวเหมือนที่ฉันคิดไว้เลยนะ"