เรื่องของรัก

"ชอบนะ ไม่สิ รักเลยต่างหาก"
ต้นรักนิ่งไป สมองของเขาเบลอไปหมด อยู่ดีๆ ทุกอย่างในหัวก็ขาวโพลน ไม่อาจที่จะประมวลผลทัน จึงไม่เข้าใจได้ว่าสิบทิศพูดนั้นหมายถึงอะไร
เสียงหัวเราะจากสิบทิศเรียกให้สติต้นรักกลับคืนมา ต้นรักกะพริบตาช้าๆ ไล่ความมึนงงออกไปแล้วเม้มปากแน่น
"นี่...เราถูกจีบอยู่เหรอ"
"มากกว่านั้นอีก" สิบทิศบอกพร้อมก้มหน้าเข้ามาใกล้ จนปลายจมูกทั้งสองคนแทบจะชนกัน แล้วตั้งแต่ตอนไหนกันนะ ที่ต้นรักขึ้นมานั่งบนตักของสิบทิศ "ต้นรักถูกสารภาพรักแล้วนะ"
แก้มของคนถูกสารภาพรักแดงจัด "แต่ว่า...จูบก่อนสารภาพรักได้ยังไง" ต้นรักประท้วงเสียงเบา ส่วนอีกคนหัวเราะในลำคออย่างพอใจ
"ก็อยากข้ามขั้นกว่านี้อยู่หรอก แต่ยังไม่ถึงเวลา"
คนที่ได้ยินถึงกับเบิกตากว้าง เงยหน้ามองคนที่โอบตัวเองไว้แล้วอ้าปากค้าง สิบทิศหัวเราะออกมาอีกครั้งเบาๆ ปัดปลายจมูกของตัวเองกับจมูกโด่งรั้นของคนตัวเล็กกว่าในอ้อมแขน
"คบกันมั้ย สัญญาว่าจะทำขนมมาให้กินทุกวันเลย"

ต้นรักยู่หน้าเบะปาก แต่ในใจนั้นลิงโลดอย่างยินดี
"ไม่ใช่เด็กซะหน่อย ไม่ต้องเอาขนมมาล่อเลย"
"นึกว่าเด็ก" สิบทิศอดที่จะล้อไม่ได้ นี่คนตรงหน้าไม่รู้เลยเหรอว่าเขาเอาขนมมาจีบทุกวัน แล้วมันก็ได้ผลดีเสียด้วย
...จะผูกใจอีกฝ่ายได้ ก็ต้องถูกปากผูกท้องเขาไว้กับเราก่อน…
"ไม่มีเด็กที่ไหนเขาจะ...จูบกันหรอก" ลิ้นของต้นรักพันกันอีกครั้ง เสียงในท้ายประโยคจึงเบาลง
สิบทิศยิ้มกว้าง
"ตกลงมั้ย เป็นแฟนกันนะ"
"รับผิดชอบเลย นั่นจูบแรกด้วย" ทำไมต้นรักถึงรู้สึกว่า ยิ่งพูดยิ่งเข้าตัวเองนะ
"อืม...เราขอครั้งแรกทั้งหมดของต้นรักนะ"