เธอเป็นของเขา (แต่ผมจะเอา!)

เขาผู้เกิดมามีทุกอย่าง ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าปฎิเสธเขา แต่เธอไม่เหมือนคนอื่น เธอมีแฟนที่เธอรักมากอยู่แล้ว แม้ว่าผู้ชายคนนั้นจะไม่มีอะไรคู่ควรกับเธอเลยก็ตาม! หึ! ผู้หญิงก็ดีแต่รักผู้ชายเลวๆ!

“คิดดีๆใบหยก เลิกกับเขาแล้วมาคบกับผมเถอะ” ใบไม้พูดก่อนจะโอบเอวบางเดินเข้าไปในบ้าน แม้เธอจะพยายามหนีจากวงแขนแกร่งของเขา แต่มันก็แค่ทำให้เขาต้องโอบร่างเธอเข้ามาให้ชิดขึ้นเท่านั้น

“หยกไม่คบกับคุณใบไม้คะ หยกจะกลับบ้าน!” ใบหยกพูดพลางดิ้นไปมาอยู่ในวงแขนของเขา

“ก็นี่ไงบ้านคุณ ผมยกให้ จะให้ไปโอนโฉนดเป็นชื่อคุณตอนนี้เลยก็ได้นะ” เขาพูดก่อนจะขโมยหอมแก้มของหญิงสาวอีกฟอดใหญ่

“คุณใบไม้อย่าแกล้งหยกสิคะ คนอย่างคุณจะมาสนใจหยกทำไม?” ใบหยกจ้องหน้าเขาอย่างไม่เข้าใจ เธอคิดว่าเขาคงจะแกล้งเธอเล่นเท่านั้น แต่ถ้ามันเป็นการแกล้ง มันคงเป็นการแกล้งที่แรงมากสำหรับเธอ

“คุณรู้มั้ยว่าตัวคุณหอมมาก” ใบไม้พูดขณะใช้นิ้วม้วนเส้นผมดำสลวยของหญิงสาวขึ้นมาดม

“คุณหอมไปทั้งตัว จนฉันอยากจะเก็บคุณไว้สูดดมกลิ่นหอมนี้คนเดียว"

“หยกไม่ใช้น้ำหอมคอลเลคชั่นใหม่ ในบริษัทคุณนะคะ!” เธอพูดพร้อมกับออกแรงดิ้นอีกครั้ง

“ใช่! เพราะน้ำหอมของบริษัทฉันมีไว้ทำขาย และผลิตออกมาเป็นจำนวนมาก แต่คุณมีแค่คนเดียว กลิ่นเดียว และผมอยากจะให้คุณมาเป็นของผมแค่คนเดียว” คนเอาแต่ใจตัวเองพูด พลางก้มลงไปสูดดมความหอมจะพวงแก้มนวลนั้นอีกครั้ง

“แต่หยกมีแฟนแล้วค่ะ หยกไม่อยากเป็นของคุณ!"

“ผมถึงบอกให้คุณเลิกไง คุณจะคบกับมันทำไม ชอบหรือไง การเจ็บตัวน่ะ!”