ดั่งต้องมนต์จนคล้ายหลงลืม

ดั่งต้องมนต์จนคล้ายหลงลืม

สีน้ำ เจ้าของร้านเบเกอรีที่พร้อมให้คำปรึกษาและพูดคุยกับทุกคนที่ผ่านเข้ามาในร้านของเธอ
ต้นหลิว หญิงสาวที่เดินทางมาอบรมงานปั้นเซรามิก ในบ่ายวันฝนตกเธอกำลังหาที่พักแต่กลับพัดหลงไปที่ร้านเบเกอรีแห่งหนึ่ง
ทั้งคู่คล้ายจะตกหลุมรักกันอย่างช้าๆ และลืมเลือนไปว่าเหตุใดจึงตกหลุมรักกัน

“การตัดสินใจว่าเราชอบพอกันคงเกิดขึ้นตรงนั้น...
...หากใครพบเห็นเราอาจจะคิดว่าเราสองกำลังเต้นระบำกลางหมู่ดาวอยู่
หากใครสักคนเห็นภาพเราสองเป็นเช่นนั้น
คนคนนั้นคงตกหลุมรักใครสักเข้าให้แล้วล่ะ คล้ายกับเราที่ตกหลุมรักกันและกันอย่างไม่รู้ตัว”