อย่าให้หนูต้องร้าย

พนักงานใหม่ดีกรีคนที่เคยหักอกเจ้านาย ได้เวลาเอาคืนแล้วสินะ "เรื่องอาจจะนานไปแล้ว งั้นเรามารื้อฟื้นกันดีมั้ยคะพี่"
---
“หนูหายไปจากความทรงจำของพี่แล้วเหรอคะ”

น้ำเสียงหวานเอ่ยอย่างตัดพ้อ มองคนตรงหน้าด้วยแววตาเจ็บปวด เหมือนความรู้สึกทุกอย่างมันยังอยู่ในใจของเธออยู่เลย มันน่าเจ็บใจตรงนี้นี่แหละ ตรงที่เธอไม่เคยตัดใจจากอิงได้เลย

เรียวปาดเคลือบลิปสติกแดงก่ำกดลงบนริมฝีปากเล็กขณะที่เจ้าตัวยังหลับใหลไม่รู้เรื่อง เคล้าคลึงไปตามกลีบปากเล็กอย่างละเมียดละมัย ตักตวงความหวานฉ่ำอย่างกระหายราวสัมผัสที่รอมาเนิ่นนาน ความเผลอไผลทำให้เธอกลายเป็นจาบจ้วงคนตรงหน้าอย่างไม่อาจห้ามใจ

มืออุ่นไล้บนเรือนร่างอ่อนนุ่ม สอดเข้าไปในเสื้อเชิ้ตตัวโคร่งสัมผัสผิวเนียนละเอียดที่อยากสัมผัสมาเนิ่นนาน ไล้มือเรียวไปตามเรือนร่างอย่างเป็นเจ้าของ ยิ่งสัมผัสก็ยิ่งอยากครอบครองมากยิ่งขึ้น

“อื้อ”

เสียงร้องท้วงเมื่อถูกปลุกจากภวังค์ ก่อนจะเปลี่ยนเป็นเบิกตาโพลงด้วยความตกใจแต่ทำได้เพียงเบิกตากว้างเมื่อเธอกำลังถูกครอบครองริมฝีปากด้วยรสจูบที่ร้อนฉ่า มืออุ่นที่สอดเข้ามาในเสื้อของเธอทำเอาสะท้านไปหมด

“ตื่นแล้วเหรอ”

เจ้าตัวเอ่ยเสียงพร่า ก่อนจะผละออกจากตัวของเธอด้วยสีหน้านิ่งเรียบ ราวกับไม่มีอะไรเกินขึ้น

“เจอกันพรุ่งนี้นะ”

สมองที่แสนเชื่องช้าไม่ประมวลผลที่เกิดขึ้น เจ้านายของเธอทำอะไร เจ้านายที่แสนจะโหดคนนั้นทำอะไรเธอ!!!