เมียปลดหนี้

“เกรียง”
“ครับ”
“ที่ว่าจะยกให้เนี่ย ฉันถามตรง ๆ ยกให้ฉันมาทำอะไร ถ้าเป็นคนงาน บอกตรง ๆ ตัวเล็กอ้อนแอ้นอย่างนี้จะทำงานได้สักแค่ไหนเชียว ถ้าฉันรับมาจะคุ้มกับหนี้ที่นายติดฉันหรือ จำนวนที่นายติดฉันน่ะ ฉันเอาไปจ้างแรงงานผู้ชายหน่วยก้านดี ๆ ได้อีกกี่คน รู้หรือเปล่า”
“หนูทำได้ค่ะนาย ทำได้ทุกอย่างขอให้นายสั่งมา จะให้ทำงานหนักเท่าผู้ชายก็ได้”
เด็กสาวคนที่นั่งเงียบเอาแต่ก้มหน้าก้มตามาแต่แรก จู่ ๆ ก็โพล่งออกมาอย่างนั้น สายตาของนายเสือจึงเลื่อนไปจับจ้องที่เธอ...
ด้วยสายตาคนผ่านชีวิตมากว่าครึ่งทาง...แววตาใสซื่อคู่นั้น บอกได้ว่าไม่เหมือนคนถูกบังคับมา


“นายครับ นายเองต้องดูแลไร่ ดูแลคนงานมากมาย แล้วจะไม่ให้ใครดูแลนายเลยหรือครับ ป้าอุ่นแกก็แก่แล้ว นายเองยังหนุ่มยังแน่น น่าจะมีผู้หญิงไว้ดูแลเรื่องในบ้านให้นายสักคน”
นายเสือถอนใจยาว...
“เกรียงกำลังจะหมายถึงอย่างที่ฉันเข้าใจหรือเปล่า” เขาจ้องตาคนพ่อ
ถ้าจะหมายถึงอย่างนั้น เขาก็จะไม่เกรงใจแล้วละนะ....
“ครับนาย”
“เด็กมันยอมหรือ”
“ผมคุยกับลูกแล้วครับ”
“ยอมจริง ๆ หรือเรา” เขาหันไปถามเจ้าตัวตรง ๆ
“ค่ะ”
“รู้หรือว่ายอมอะไร”
มุกรินเงยหน้าขึ้นสบตาเขา กลืนน้ำลายนิดหนึ่งก่อนพยักหน้า
“รู้ค่ะ”
พ่อลูกพอกัน...นายเสือลอบถอนใจอีก
“รู้ไหมว่าฉันอายุเท่าไหร่” เขาถาม
เด็กสาวส่ายหน้าไม่รู้ เขาจึงบอกให้เอาบุญ...
“สี่สิบสอง”
ทั้งพ่อและลูกนิ่งเงียบ...
“เธอสิบแปดใช่ไหม ห่างกันกี่ปีนะ ...อืม สองรอบ ยังแน่ใจหรือว่าจะยอม”
หนุ่มใหญ่เห็นเด็กสาวกัดริมฝีปาก แต่ก็ดันพยักหน้าด้วย...ยังไงกันเด็กคนนี้
“ยอมนายเสือก็ยังดีกว่าต้องยอมคนพวกนั้นค่ะ พ่อบอกว่านายเสือเป็นคนดี”