คุณแม่ผูกขาด

“รักจัง”
เมื่อหล่อนเหลือบมองก็เห็นสายตาเชื่อมหวานจนน่าขนลุก จนต้องจับหน้าเขาหันทางอื่นเสีย
“อ้าว! มีแต่คนถูกมองจะหันหนี นี่พี่กลับจับหน้าผมหันซะงั้น” ไฟรัสพ้อปนหัวเราะ
“เรื่องอะไรจะหันเองละ มันเมื่อยคอนะ”
“เออรู้ว่าเมื่อยแต่ยังทำกับผัวได้ลงคอ เดี๋ยวปั๊ด! ข่มขืนผู้หญิงท้องซะเลย”
“ไอ้บ้า ไอ้ลามก” หล่อนหัวเราะร่วนเมื่อถูกคนลามกจับโน่นคลำนี่
“ไฟรัส” จู่ๆ หล่อนก็หยุดหัวเราะแล้วเรียกชื่อเขา
“ครับ”
“ฉันชื่ออะไร”
“หือ” ไฟรัสพลิกตัวนอนตะแคงเพื่อมองหน้าคนถามคำถามแปลกๆ จ้องตาเหมือนจะถามว่าพูดจริงหรือ ถามอย่างนั้นจริงหรือ
“อือ มองดีๆ แล้วบอกสิ ฉันคือใคร” หล่อนพยักหน้าสำทับแล้วรอคำตอบ
“ก็ผิงไง”
เข็มหอมผลักเขาจนหงาย ก่อนลุกขึ้นไปอาเจียนในห้องน้ำ ไฟรัสตามไปยืนใกล้ๆ แต่ไม่ได้ช่วยลูบหลังหรือปลอบประโลมเช่นครั้งก่อน จนหล่อนต้องลุกขึ้นมาบ้วนปากที่อ่างล้างหน้าเอง พร้อมมองเขาอย่างตัดพ้อผ่านกระจกเงา
ไฟรัสขยับมากอดเอวเอาไว้แน่น จูบกลางกระหม่อมแล้วพูดเหนือศีรษะหล่อนนั่นเอง
“แพ้ท้องแปลกจริงลูกคนนี้ของแม่เข็ม โกรธนิดหน่อยก็อ้วกใส่ แถมแม่ยังความจำเสื่อมจำชื่อตัวเองไม่ได้ต้องถามจากพ่ออีก เฮ้อ”
“ไอ้บ้า ใครบอกว่าฉันจำตัวเองไม่ได้”
“ก็พี่ไง เห็นถามจังว่าตัวเองเป็นใคร” เขายิ้มใส่กระจกแต่มันทะลุเข้าตาหล่อนที่กำลังเปลี่ยนจากเขียวปัดเป็นแดงเพลิง
“ก็”
“พี่เข็ม เข็มหอม นางเข็มหอม กิลานิ วัฒนามงคล”
“นายจำได้ตั้งแต่เมื่อไหร่”
“ไม่ใช่จำได้ แต่ไม่เคยลืมต่างหาก”