ขย่มรักซาตานร้าย

มะลิเดินถือถาดกาแฟผ่านหน้าห้องทำงาน เข้ามาด้านในได้อย่างง่ายดาย เธอเห็นร่างสูงใหญ่นั่งอยู่หลังโต๊ะทำงาน เธอสูดหายใจเข้าปอด ก่อนจะเดินเข้าไปวางกาแฟลงบนโต๊ะไว้ โดยมีสายตาของดราฟมองการเคลื่อนไหวของเธออยู่
“ไง เอากับไอมังกรไปกี่น้ำ คงบานหมดแล้วมั้ง”
“ไม่ ไม่ใช่นะคะ พี่กรเอ็นดูมะลิเหมือนน้องแท้ๆ” มะลิรีบปฏิเสธข้อกล่าวหาของเขา
“หึ แต่เธอคงคิดกับมันเกินพี่สินะ” ดราฟมองนิ่งเข้าไปในดวงตาสาวอย่างหาคำตอบ
“…”
“555 แรดดีนี้ แต่จำไว้นะ ต่อจากนี้ไป เธอห้ามไปนอนแหกขาให้มันอีกเด็ดขาด ร่องเธอต้องเป็นของฉัน จนกว่าสัญญาของเราจะจบลง” ดราฟลุกขึ้นยืน ก่อนจะเดินเข้าไปบีบคางของมะลิ จนเธอเบ้หน้าด้วยความเจ็บ
“…”
“ฉันถามว่าเข้าใจไหม ตอบ” ดราฟออกแรงบีบหนักขึ้น ก่อนจะสะบัดออก ทำให้ร่างบางกระเด็นออกไป
“ ค่ะ แต่มะลิไม่เคยคิดแบบนั้นกับพี่กร เราเป็นพี่น้องกัน” มะลิพูดออกไปเสียงเบา
“อืม เจ็ดวันเธอหายไปกับมัน เธอคิดว่าฉันเป็นควายหรือไงว่ะ หะ”
.......................................
“นายรออยู่ที่ห้องอาหาร รีบกินรีบไป อย่าให้นายรอนาน” มาเรียมบอกเสียงแข็ง ก่อนจะเดินไปดูความเรียบร้อยในครัว
มะลิตักข้าวเข้าปากอีกสามคำ ก่อนจะยกน้ำขึ้นเดิม นำชามไปล้าง แล้วรีบเดินออกไปหาดราฟ อย่างรีบร้อนต่างจากส้มจี๊ดที่ยังคงนั่งนิ่ง ค่อยๆกินข้าวของเธอไป
ดราฟเงยหน้าจากอาหารเช้าขึ้นมอง เมื่อเดินยินเสียงการเคลื่อนไหว ตาคมมองร่างบางในชุดนักศึกษาพอดีตัว ที่เดินเข้ามายืนอยู่ตรงหน้าเขา
“อ่ะ เอาไป” ดราฟส่งซองเอกสารให้มะลิ
“อะไรคะ”
“ก็เปิดสิ ยายตุ๊กตาไขลาน” มะลิทำหน้ามุ่ยที่โดนดุ ก่อนจะหยิบซองขึ้นมาเปิดดู พบข้างในเป็นเงินสดจำนวนหนึ่ง พร้อมบัตรเครดิตอีกหนึ่งใบ
......................................
“นี่ ตื่นขึ้นมากินข้าว นอนเป็นคุณนายเลย” ดราฟกระตุกผ้าห่มปลุกคนป่วยบนเตียง เมื่อเธอเอาแต่นอน จนเลยเวลาอาหารและยา
“…” มะลิลืมตาขึ้นมามอง เมื่อได้ยินเสียงที่เธอคุ้นเคย ก็พบหน้าตาดุดันของเขาที่จ้องเธออยู่
“เอ้า กิน” ดราฟตักข้าวต้มมาจ่อปาก เมื่อมะลิลุกขึ้นนั่ง พิงหัวเตียงด้วยใบหน้างอง้ำ
“มะลิทานเองได้ค่ะ” บอกออไป แล้วจะแย่งช้อนในมือเขา แต่เขาชักมือหนีเธอ
“ฉัน จะ ป้อน เข้าใจไหม” ดราฟพูดช้าๆชัดๆ ที่หน้ามะลิ และยื่นช้อนไปจ่อปากเธออีกหน
มะลิจับช้อนที่มีข้าวต้มกลิ่นหอมฉุยไว้ ไม่ให้เขายัดใส่ปากเธอ เนื่องจากมันจะหอมมากแล้ว มันก็คงร้อนมากเช่นกัน เมื่อมองควันที่ลอยออกจากช้อน
“เป่าก่อนค่ะ มันร้อน”
“เรื่องมาก” ถึงปากจะว่า แต่มือของเขาก็ดึงช้อนกลับมาจ่อปากตนเอง และเป่าลมออกมาเป่าข้าวต้มให้เธอ สาวใช้ที่ยืนมองเหตุการณ์อยู่ ได้แต่ยืนยิ้มเขิน เมื่อเห็นการกระทำที่เปลี่ยนแปลงไปของเจ้านาย แม้คำพูดจะร้าย แต่การกระทำของเขานั้นเริ่มดีขึ้น