กำพร้าบุญ

ขึ้นชื่อว่าวัด ใครล่ะจะกล้าทำชั่ว ให้บาปกินหัว...

...ขึ้นชื่อว่า มูลนิธิฯ ก็เช่นกัน ด้วยมูลนิธิฯ เป็นสิ่งที่เกิดขึ้นก็ด้วยจิตอันเป็นกุศลของหมู่คนที่ร่วมก่อตั้งขึ้นมาก็เพื่อการกุศลทั้งสิ้น

ใครจะคาดคิดว่า ในมูลนิธิฯ มีตัวเหลือบตัวไรเกาะกินอย่างหิวกระหาย

ใครเลยจะคิดว่า... วัดจะกลายเป็นสถานที่คนบาปแอบเม้มเอาเงินการกุศลไป
อย่างไม่นึกเกรงกลัวบาปกรรม

สิ่งที่นาถยาประพฤติปฏิบัติอยู่มานานปีนั้น แม้แต่คนบาปใจหยาบช้ายังไม่กล้าคิดว่าเธอจะทำได้...

เงินจำนวนมากนั้น คงกระตุ้นกิเลสคนบาปให้ลืมได้ทุกอย่าง เงินของมูลนิธิฯ ในวัดจึงเป็นเงินที่คนดีๆ ไม่กล้าแตะต้อง แต่กับคนบาปนั้น ไม่ว่าเงินนั้นเป็นของใคร หรือเงินนั้นได้มาจากไหน เพื่อประกอบกิจอันใด คนโลภไม่สนใจ แค่ได้เห็นเงิน ได้รู้มูลค่าของเงิน ยิ่งสูงค่าเท่าไร คนใจทรามก็ทำตาโต หิวกระหายเสียแล้ว (จาก "กลกรรม")