วิวาห์ดอกรักเร่

หญิงสาวสวมชุดเจ้าสาวมองตัวเองในกระจก ไม่มีน้ำตา ไม่มีการร้องไห้คร่ำครวญอีกต่อไป แค่ทำทุกอย่างเหมือนที่เคยทำ
ปานยิหวาสูดลมหายใจเข้าก่อนจะเปิดประตู ธีมาก็ยืนอยู่ตรงหน้าแล้ว เธอยอมรับว่าธีมาดูดีมากในชุดสูทที่เขาสวมและใครต่อใครคงบอกว่าเขาเป็นเจ้าบ่าวที่หล่อเหลาคนหนึ่ง ชายหนุ่มควรเป็นเจ้าบ่าวของคนอื่นที่ไม่ใช่ของเธอ
“วันนี้นักข่าวมาเยอะ คงรู้นะว่าต้องทำตัวยังไง” ธีมาบอก
ปานยิหวาพยักหน้า ไม่ว่าประโยคนั้นตั้งใจจะบังคับหรือบอกกล่าวเธอก็ต้องทำตามอยู่แล้ว
“มีอะไรอีกไหม ที่ฉันควรรู้” เธอถามกลับไม่ได้สบตากับเขา
“ยิ้ม”
“คะ...อะไรนะ”
ธีมาเงียบ ปานยิหวาก็ไม่รู้จะทำตัวยังไง
“ยิ้ม” เขาบอกซ้ำ
ปานยิหวาจึงพยายามปั้นยิ้มออกมา ธีมาหัวเราะในลำคอ พลางยื่นมือมาตรงหน้าเธอ
“งานเริ่มแล้ว ไปทำหน้าที่ของเราให้จบ”