H.D. สะดุดหัวใจนายพี่ว๊าก

~ตุบ~ ฉันสะดุดพื้นตัวหนอนที่เรียงไม่สม่ำเสมอกันและถลาไปชนชายคนหนึ่ง ทำให้ทั้งเขาและฉันล้มลง แต่ฉันไม่เจ็บหรอกนะ เพราะฉันล้มทับตัวผู้ชายคนนั้นน่ะสิ่
แผงอกแน่นๆ ซิกแพคเน้นๆ อร๊ายยย แถมกลิ่นน้ำหอมเย้ายวนมาก ฟินมากค่ะพี่ขา
"อีกนานไหม" ชายคนนั้นเอ่ยถาม
"นานอะไรคะ" ฉันถามเขา โดยที่หน้าหน้ายังคงซุกที่อกเขา
"จะนอนทับอีกนานไหม ฉันหนัก!" เขาตะคอกง่ะ แงงงง ทำไมต้องตะคอกกันด้วย
"อุ๊ย ขอโทษค่ะ" ฉันรีบดันตัวลุกขึ้นยืน เขาก็ลุกยืนตาม
"นี่เธอ!!!" พอได้เห็นหน้ากันชัดๆ ทั้งเขาและฉันก็เบิกตาโต อ้าปากค้าง แต่เขาเป็นฝ่ายยกนิ้วขึ้นชี้หน้าฉันและเอ่ยขึ้นมาก่อน
"ฉันเจอพี่ทีไร ฉันซวยทุกที" ก็ไอ้รุ่นพี่คนนั้นน่ะสิ่ วันนี้ฉันเจอเขา 3รอบแล้วนะ และมีปัญหาทุกรอบ
"ฉันต้องเป็นคนพูดคำนั้นมากกว่านะ ยัยซุ่มซ่าม"
ฉันก็รู้ตัวว่าฉันซุ่มซ่ามแต่ฉันไม่ได้ตั้งใจสักหน่อยนิ่ หลังจากนั้นฉันก็เจอเขาเรื่อยๆ จนกระทั่งวันรับน้อง...

"น้องมาสายไป 2นาที 39วินาทีนะครับ" จับวินาทีด้วยเหรอวะ ไอ้บ้าเอ๊ย
"รู้ค่ะมีนาฬิกา" ฉันยกแขนขึ้นให้เขาเห็นนาฬิกา ฉันกวนตีนเขานั่นแหละ หมั่นไส้!
ฉันนั่งมองพวกหนุ่มๆ H.D. ที่ยืนเก็กขรึม ดึงหน้าตึง และมองพี่เจมส์ ที่พูดแหกปากเสียงดัง
"แหกปากขนาดนั้นไม่เจ็บคอเหรอวะ" ฉันหันไปกระซิบกับน้ำอุ่น
"แกเงียบๆ เหอะ" น้ำอุ่นตอบกลับ
"คุยอะไรกันครับ" ไอ้พี่เจมส์เล่นฉันอีกแล้ว -*-

ความกวนที่เป็นจุดเริ่มต้นของความรัก ทุกอย่างเหมือนจะไปได้ดี ก็ดันมียัยพี่ฟ้า พี่สายรายรหัสตัวแสบเข้ามา!

ฝากนิยายเรื่องสุดท้ายของชุด H.D. ด้วยนะคะ