หลงเกมรักซาตาน

อดีตนางเอกสาวที่ถูกแช่แข็งด้วยสัญญาสิบปี เธอสูญเสียทุกอย่างเพราะยึดมั่นในคำว่ารัก ทว่าคนรักกลับหนีหน้าหายไปถึงเจ็ดปีด้วยความเข้าใจผิด เมื่อกลับมาอีกครั้งเขาร้ายยิ่งกว่าซาตาน ทว่าเธอจะร้ายให้ยิ่งกว่า

‘ภูมินทร์ พิชิตชัย’ อยากจะเป็นผู้กำกับภาพยนตร์ หลังจากเรียนจบเขาส่งหนังสั้นเข้าประกวดในโครงการเฟ้นหาผู้กำกับดาวรุ่งของบริษัทพิพัฒน์ฟิล์มแต่ก็พลาดรางวัลไปอย่างน่าเสียดาย ในขณะที่ความสวยของ ‘พีชญา มงคลพิสุทธิ์’ แฟนสาวที่ขอให้ช่วยมาเป็นนางเอกในหนังสั้น ทำให้เธอได้เป็นนางเอกหนังเรื่องใหม่ของพิพัฒน์ฟิล์ม แต่ทั้งสองก็ยังคบหากันอยู่ และสัญญาว่าหากภูมินทร์ได้เป็นผู้กำกับเมื่อไหร่ ทั้งสองจะแต่งงานกัน แต่เมื่อพีชญามีชื่อเสียงกลับไปหมั้นกับพิพัฒน์ที่เป็นเจ้าของบริษัท ภูมินทร์จึงเดินทางไปอเมริกา และเปลี่ยนชื่อเป็น ‘ริชาร์ด เอ็ม’

ผ่านไปเจ็ดปีเขากลายเป็นผู้กำกับชื่อดังของอเมริกา และสร้างฐานะจนมั่นคงจากการมีบริษัทสร้างภาพยนตร์เป็นของตัวเอง ในขณะที่พีชญาตกต่ำลง กลายเป็นเพียงตัวประกอบและทำงานในกองถ่ายเท่านั้น ภูมินทร์วางแผนร่วมทุนสร้างหนังกับพิพัฒน์ฟิล์มโดยมีข้อแม้ว่านางร้ายของเรื่องจะต้องเป็นพีชญาเท่านั้น และกลับมาเมืองไทยอีกครั้งในฐานะผู้กำกับ เพื่อให้พีชญารู้ว่าคนอย่างเขาสามารถเลือกใครก็ได้ และเขาจะไม่เลือกเธอ


บางช่วงบางตอน

โอ๊ย!

ผู้กำกับหนุ่มร้องเสียงหลงเมื่อถูกกัดปลายลิ้นจนต้องถอนริมฝีปากออกแล้วจ้องหน้าหญิงสาวด้วยความโมโห “อย่าเล่นตัวให้มันมากนัก” ภูมินทร์เค้นเสียงผ่านไรฟันขู่หญิงสาว จากนั้นก็บีบแขนของพีชญาเอาไว้แน่น เพื่อไม่ให้เธอสามารถหนีไปไหนได้อีก

พีชญาใช้แขนข้างที่ปิดเนินอกอยู่มาแกะมือของภูมินทร์ออกจากข้อแขน แต่ภูมินทร์กลับถูกดึงชุดว่ายน้ำลงไปอยู่ที่เอวเผยให้เห็นเนินอก ปลายลิ้นนุ่มๆ แลบเลียริมฝีปากเมื่อเห็นเนินอกอวบอิ่มกระเพื่อมไปมาตามทิศทางที่หญิงสาวดิ้นเพื่อให้เป็นอิสระ ก่อนจะช้อนร่างของอดีตนางเอกลอยขึ้นจากพื้นอุ้มเข้าไปในห้องพัก

เขาโยนพีชญาลงบนที่นอกแล้วตามลงไปโถมทับอย่างเร็ว ข้อมือสองข้างถูกกดไว้แน่นแล้วกดใบหน้าแนบเนินอกโลมเลียไปมาจนทั่ว “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี่นะภูมินทร์” เมื่อผู้กำกับหนุ่มไม่ยอมหยุด พีชญาเอื้อมปากไปขัดที่มือของเขาเต็มแรง

ภูมินทร์ดึงหน้าออกจากอกแล้วจ้องมองดุดุ “อย่าลืมสิว่าผมถอดคุณจากหนังเรื่องนี้เมื่อไหร่ก็ได้ หรืออยากจะลอง” สายตาของภูมินทร์ทำให้เธอรู้ว่าเขาไม่ได้ขู่ เธอนิ่งไปทันทีเพราะหากถูกถอดออกจากหนังกลางคัน เงินที่จะใช้รักษาแม่ก็คงหายวับไปทันที เมื่อเขากดใบหน้าลงขมเม้มที่ยอดอกอีกครั้งเธอจึงไม่ได้ขัดขืน

“ยังเห็นแก่เงินไม่เปลี่ยน”

พีชญากัดริมฝีปากแน่นเพื่อข่มความเจ็บปวดที่ถูกเขาทิ่มแทงด้วยคำพูด โดยที่เขาไม่ได้รู้เลยว่าที่เธอยอมไม่ใช่เพราะกลัวถูกถอดออกจากหนัง แต่เป็นเพราะยังจำความอบอุ่นจากอ้อมกอดของเขาได้ต่างหาก