อ๋องใหญ่...จวนสิบสี่(ภาคจบ)

การข้ามมิติของ "ซู่หลิงเถียน" ในครั้งนี้ทำให้เธอได้พบกับ "อ๋องใหญ่ หรือ จ้าวซ่านลู่" อ๋องผู้มีความคิดหื่นตลอดเวลา และแน่นอนว่าเธอจะไปไหนได้เมื่อเขาหมายปองเธอไว้แล้ว ความงามและนิสัยแปลกๆ ของเธอทำให้เขาไม่อาจมองข้ามได้ ยิ่งนับวันยิ่งหลงรักแม่หญิงประหลาดที่มาจากที่ใดตัวเขาเองก็ไม่อาจรู้ได้....
-------
“อ๋องหื่น”
“หึหึ...ข้าหื่นที่ไหนกันเล่า ข้าแค่อยากแสดงความรักกับเจ้าเท่านั้นเอง และตอนนี้ก็ลับตาคน ข้าว่าเรามาเย้ยฟ้าท้ายุทธภพกันดีไหม” เขาพูดจบก็ผลักร่างเล็กโน้มลงไปนอนราบกับหลังคาทันทีแล้วตัวเองก็คร่อมทับ
“อือ...เดี๋ยวหลังคาบ้านเขาพังหรอก”
“ไม่ลองไม่รู้เถียนเถียน”
“บ้าน่า อย่าทำอะไรพิสดารได้ไหม เดี๋ยวพลาดท่าตกไปพิการเอาหรอก”
“ข้ามีวิชาตัวเบา ไม่ทำให้เจ้าเป็นอันตรายหรอกเมียข้า” เขาพูดแล้วก็โน้มหน้าหมายจะลงไปซุกไซ้ซอกคอระหงทันที......

---------


ปล.ฝากเล่ม 2 ตอนจบนิยายจีนเซินเจิ้นเรื่อง "อ๋องใหญ่...จวนสิบสี่" ด้วยนะคะ