เฟิ่งหูเตี๋ยไร้ใจ

ตั้งแต่สองหนาวที่ข้าได้เป็นคู่หมั้นกับท่าน จนถึงยามนี้ที่ข้าได้แต่งงานเข้าตระกูลหยาง

ข้าทำผิดต่อท่านตรงที่ใดกัน

ท่านกลับขอบคุณข้าด้วยการแต่งงานกับสตรีอีกคนเข้ามาเป็นฮูหยินรองหลังจากแต่งข้าเข้าจวนได้เพียงหนึ่งร้อยสิบเอ็ดวัน

ข้าจึงยอมถือหนังสือหย่าที่มีมูลค่า..และเดินทางจากไปเสียจะดีกว่าต้องทนเป็นฮูหยินเอกที่สามีไม่ต้องการ

และทั้ง ๆ ที่คิดจะไร้ใจเพื่ออยู่เพียงคนเดียวแต่กับมีคนผู้หนึ่งสามารถสลายใจแกร่งของข้าได้