ยาใจนายมาเฟีย

“ฉันกดรอบๆ แบบนี้คุณเจ็บหรือเปล่า”
“เจ็บครับหมอ เจ็บมากเลยครับ โอ๊ย...” โรดริโก้ทำสีหน้าเจ็บปวดเกินจริง
เธอพ่นลมหายใจแรงๆ ใส่เขา “โกหก คุณไม่ได้เจ็บเลยสักนิด”
“โธ่... หมอ” โรดริโก้คว้ามือเธอไปจับเอาไว้อย่างรวดเร็ว ในจังหวะที่เธอปล่อยมือจากตัวเขา “ทำไมคุณถึงได้เดาเก่งนักนะเอวารินทร์”
“ฉันไม่ได้เดานะ ฉันเป็นหมอ” เธอพยายามบิดข้อมือออกจากมือของเขา แต่ไม่สำเร็จ “ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้นะมิสเตอร์ริคาร์โด้ ก่อนที่ฉันจะตะโกนขอความช่วยเหลือจากด้านนอก”
“คุณไม่ทำอย่างนั้นหรอกเอวารินทร์” เขายกมือเธอขึ้นจรดริมฝีปาก ก่อนจะปล่อยมือนุ่มลงอย่างง่ายดาย
เอวารินทร์หยุดหายใจไปดื้อๆ ริมฝีปากอุ่นและลมหายใจร้อนผ่าวที่สัมผัสลงบนมือมีผลโดยตรงต่อระบบต่างๆ ภายในร่างกาย เธอรู้สึกราวกับจะเป็นลมล้มลงกระแทกพื้นเสียเดี๋ยวนั้น หากไม่หยุดนิ่งเพื่อใช้เวลาดึงสติของตนเองกลับมา
“ให้ตายเถอะ” เธอสบถใส่เขา “คุณกำลังคุกคามฉันอยู่นะมิสเตอร์ริคาร์โด้”
“ขอโทษที่ผมไม่อาจอดใจตัวเองเอาไว้ได้”