บ้านรักตำหนักร้อน

“พรุ่งนี้ช่วยไปจดทะเบียนหย่าให้หน่อย หวังว่าคงมีเวลาสักชั่วโมง เก้าโมงเช้าไปเจอกันที่สำนักงานเขต”
“คุณชาย ล้อเล่นใช่ไหมคะ”
“มีอิสระแล้วต่อไปจะได้ทำตามใจตัวเอง ไปไหนทำอะไรๆ หรือจะไปนอนกับใคร กินอยู่กับใคร ต่อไปจะได้สุขสบายใจได้เลือกคนที่ถูกใจ” ธารน้ำใจเต้นตุ๊บๆ ยกมือสองข้างประสานไว้ที่ท้อง เธอขอกำลังใจจากลูกน้อย
“เออ ...คุณชาย น้ำว่าเราน่าจะคุย เอ่อ..ด้วยเหตุผล เราอยู่เป็นครอบครัวเดียวกัน ถ้าทำอะไรให้ไม่พอใจ น้ำจะไม่ทำอีก ให้โอกาสน้ำได้ไหม”
“หย่าเรียบร้อย ไปคุยกับทนายต้องการอะไรบ้าง อยากจะอยู่สุขสบายก็เรียกเงินทองให้มากๆ เชิญออกไปได้” คุณชายเหยียดมุมปาก มองแบบดูแคลน แววตาเย็นชา ไม่มีความเมตตา ขี้เล่นในดวงตา ธารน้ำดูเหมือนตัวเองน่าสมเพช ไม่ได้คิดไปเองเขาทำเหมือนไร้ความรู้สึกผูกพันใดๆ
“พี่ปรานต์พูดเล่นใช่ไหมคะ น้ำใจหาย อย่าเล่นแบบนี้นะ น่ากลัว”
“นัดวันเวลาหย่าเป็นเรื่องพูดเล่นหรือไง ที่ผ่านมาเรื่องของเราเป็นเล่นๆ ควรจริงจังต่างคนต่างไป เธอได้ไปไกลๆ นอนกับใคร ไปอยู่กับใครก็ได้”
“ถ้าน้ำทำผิดกราบขอโทษ น้ำจะปรับปรุงยอมทำตามพี่ทุกอย่าง” ธารน้ำยกมือไหว้ ไม่อยากให้ลูกขาดพ่อตั้งแต่วันแรก พยายามเข้มแข็ง ไม่อ่อนแอ อยากให้ลูกน้อยมีพ่อ แม้จะไม่ได้รับความรักขอแค่เมตตาเล็กๆ
“หย่ากันแล้ว ทำอะไรก็ตามสบาย คนโสดจะเลือกคู่แบบไหนก็คงไม่มีใครว่าสำส่อนให้เสียหาย หรือทุกข์ใจที่ต้องปกปิดกัน” คุณชายเริ่มอ่อนลงเห็นใบหน้าซีดเซียวแต่เขาคงให้อภัยอีกไม่ได้ ตัดบัวอย่าให้เหลือใย เจ็บวันนี้จะสาหัสแค่ไหน เขาก็จะผ่านไปให้ได้