เพลิงรักซ่อนเล่ห์

“ฉันคงกำลังฝันร้ายแน่เลย!” หล่อนครวญ
“ไม่ควรคิดอย่างนั้น ผู้หญิงทุกคนที่ผมคบเขาคงจะเห็นเป็นฝันดี ฝันหวานมากกว่าที่จับผมแต่งานกับเขาได้”
จักรภัทรทำเสียงเฉย แต่มองหล่อนด้วยสายตาคมกริบ
“นั่นสินะคะ คุณก็มีผู้หญิงตั้งหลายคนที่เต็มใจจะแต่งงานด้วย คุณไม่น่าจะมาเคี่ยวเข็ญเอากับฉันเลย”
“พูดผิดพูดเสียใหม่ ผมไม่ได้เคี่ยวเข็ญอะไรคุณเลยสักนิด แต่หาทางออกให้คุณต่างหาก”
เสียงเขาเย็นเยียบ
“แต่ฉันก็คงต้องทนคุณล่ะค่ะ จะนานแค่ไหนก็ไม่รู้”
“ก็จนกว่าผมจะเบื่อ”
คำพูดของเขาโหดร้ายพอๆ กับการกระทำทีเดียว

....................

“คุณจักรภัทร...”
เรียกเขาได้แค่นั้นร่างเนียนนุ่มก็ต้องสั่นเยือก มือเรียวนุ่มทั้งผลักทั้งขยุ้มกดศีรษะของชายหนุ่มยามลิ้นร้อนชื้นไหวระรัวกับยอดเล็กตูมเต่ง มือหนาบีบเคล้นเต้าอวบ
เพื่อไม่ให้อีกข้างเปล่าดาย ปลายนิ้วกระด้างประกบขยี้เบาๆ
เสียงครางระริกหลุดรอดริมฝีปากระเรื่ออย่างไม่ตั้งใจในที่สุด เมื่อใบหน้าหล่อเหลาขยับเคลื่อนต่ำลง มือขยับนำเพื่อจับปลายขาเรียวให้แยกห่างกัน
กลีบผกาหุบสนิทถูกนิ้วเรียวยาวคลี่แย้มอ่อนโยน แล้วปลายนิ้วกลางที่ยาวกว่านิ้วอื่นของชายหนุ่มแตะเบาๆกับติ่งตูมดุจเกสรดอก แตะ กระดก แตะกระ เล่นเอาเถิดจนเกสรดอกสั่นระริกขับน้ำหวาน
“อะ!”
พร้อมเสียงอุทานสั่นระริกสะโพกกลมมนเด้งขึ้น ทิ้งลงเป็นจังหวะตามจังหวะปาดลิ้นหนา สาก เพื่อกวาดต้อนน้ำหวานเข้าปาก พอสายธารรสโอชาเหือดนิ้วกลางยาวกระด้างก็จุ่มจ้วงสอดลึกแล้วถอนออกสอดซุกจมดิ่งสู่รูชุ่มที่ยังตีบแคบ
ร่างขาวนวลกระถดหนีเพราะความเสียวกระสันแล่นพล่านเมื่อไม่มีทางออกอื่น จนเขาต้องจองจำสะโพกกลมมนด้วยฝ่ามือทั้งสองข้าง ปล่อยให้ลิ้นสากทำงานแทนนิ้วแกร่งที่ฉ่ำชื้นด้วยหยาดน้ำหวาน
แต่ละจังหวะที่ชายหนุ่มปาดลิ้น ร่างโปร่งอรชรเด้งขึ้นเหมือนจะวอนขอความแนบชิดจากใบหน้าคมสันยิ่งกว่านั้น และทุกครั้งที่ลิ้นห่อจ้วงจุ่ม แอ่งน้ำหวานที่กำลังเร่งผลิตความฉ่ำชื้น ก็จะมีเสียงหวีดร้อง .... “อ๊าส์” จากปากกลีบปากนุ่ม มือเรียวบางกดบนศีรษะชายหนุ่มทั้งขยุ้มทั้งกดตามจังหวะที่ถูกปรนเปรอ
“คุณจักรภัทร...มะ...ไม่ไหว ซี้ดสส!”
“รู้สึกยังไง บอกผม ไม่บอก ผมหยุด...” ปลายลิ้นตวัดแผล็บๆที่ติ่งยื่นสีสด “ แค่นี้” แผล็บๆ “นะ” แผล็บ!
“อ๊ะ...อูยส์! อย่าหยุดนะคะ อยะ... อย่าหยุด”