สายไหมใยธารา

“ออกไปนะ! ช่วยด้วย!”
พิณแก้วตะโกนด้วยเสียงอันดัง ทำให้ชายหนุ่มรีบคว้าตัวพิณแก้วมากอดไว้แน่น พร้อมกับใช้มือปิดปากหญิงสาวไว้ พิณแก้วทั้งตกใจทั้งผิดหวัง เธอคาดไม่ถึงว่าจะมาถูก…ถูกตามตอแยถึงเพียงนี้ คนที่มีลูกเมียแล้วไม่น่าจะทำตัวแบบนี้
ชายหนุ่มดึงร่างของพิณแก้วให้เซถลามายังเตียงนอน โดยชายหนุ่มผลักร่างบางลงบนเตียง แล้วตนเองคร่อมร่างหญิงสาวไว้
“แม่หญิงฮู้บ่ ม้าเทศตัวที่เฮาขี่ด้วยกันเมื่อพบกันครั้งแรกนั้น มันพยศนัก แต่เฮาก็ขี่มันจนได้”
เจ้าทองเทพกล่าวด้วยน้ำเสียงเยาะเย้ย พิณแก้วดิ้นรน อัดอั้นตันใจ ส่ายหน้าน้ำตาร่วงริน ทำไมเธอต้องมาเจอเหตุการณ์แบบนี้ในต่างยุคต่างแดน ผู้คนในยุคนี้น่าจะบริสุทธิ์ใจ ไม่มีเล่ห์เหลี่ยม หญิงสาวเริ่มสะอื้นแรงขึ้น.........
รางวัลที่พิณแก้วได้รับหลังจากเพิ่งจบการศึกษาและได้เริ่มต้นทำงาน คือ การที่หล่อนต้องพลาดพลัดไปสู่เมืองแห่งบรรพบุรุษเมื่อครั้งอดีต
หญิงสาวต้องพบกับความรักอันไม่ปรารถนา เพราะเป็นความรักที่ต้องการเอาชนะและบังคับจิตใจจากเจ้าทองเทพผู้ซึ่งมีเทวีและลูก ๆ อยู่ก่อนหน้า และหญิงสาวต้องพบกับความรักที่บริสุทธิ์ แต่บาดกรีดความผิดหวังมอบไว้ให้กับเธอ จากเจ้าบุญทองผู้เป็นน้องชายเจ้าทองเทพ
สองบุรุษต่างปรารถนาในสตรีเดียว พิณแก้วจะรอดพ้นจากเจ้าทองเทพหรือไม่ หญิงสาวจะสมหวังกับเจ้าบุญทองหรือไม่ และสามารถกลับมายังโลกปัจจุบันได้หรือไม่ นั่นคือเรื่องราวที่ชวนเข้าไปติดตาม