ครูใหญ่แก่ๆ

กาลเวลาได้กัดกินชีวิตให้ผุกร่อนและเปลี่ยนแปลงไป บัดนี้ ผมเข้าวัยที่กำลังจะเป็นครูแก่ หรือครูใหญ่แก่ๆ ที่อืดอาด ครูหนุ่มสมัยใหม่เขาเริ่มมองครูใหญ่อย่างผมเหมือนผมเคยมองเคยคิด เมื่อยี่สิบปีก่อนมันเป็นวัฏจักรที่คงที่

คงด้วยเหตุนี้ ผมจึงพยายามขุดเอาเรื่องของครูแก่ๆ มาเขียนบ้าง เมื่อมารวมพิมพ์เป็นเล่ม ก็เอาชื่อ ‘ครูใหญ่แก่ๆ’ มาตั้ง มิได้มีความจงใจจะล้อเลียนหรือปรามาสบรรดาครูบาอาจารย์ผู้อาวุโสท่านใดเลย ถ้ามีการล่วงเกินโดยการบังเอิญหรือคิดไม่ถึงคาดไม่ถึง ก็ต้องขอกราบอภัยไว้ ณ ที่นี้ด้วย

‘ครูใหญ่แก่ๆ’ เป็นเรื่องเกี่ยวกับครูเกือบทั้งหมด และเป็นเล่มแรกที่มอบให้สำนักพิมพ์หนึ่ง เพราะได้รับปากมานานนับปีแล้ว แต่ระยะนี้ผมเขียนหนังสือน้อยลง หนังสือจึงออกมาน้อยมาก