บุษบากลีบช้ำ Karma the Series (16)

...ในฝันอันเลอะเลือนนั้น เธอเห็นตัวเองกำลังเดินหลงทางอยู่กลางป่า

ป่านั้นช่างน่ากลัวเหลือเกิน ทั้งมืด ทั้งรกและเต็มไปด้วยต้นไม้แปลกๆ ที่ไม่เคยเห็นมาก่อนเลยในชีวิต บางต้นกิ่งก้านหงิกงอราวกับมือภูติผีจากนรก บางต้นเหมือนมันพูดได้ กลางลำต้นของมันมีดวงหน้าคล้ายปีศาจคางคกประทับอยู่หว่างกลางนั้นด้วย

ดวงตาสีเหลืองอันเหลือกโปนชวนสยองขวัญนั้น มันมองตามเธอไปทุกที ไม่ว่าจะแอบซ่อนกายอยู่แห่งหนใด มันก็มองเห็นเธอ อีกทั้งมันยังไปโผล่ผุดอยู่ได้ทุกๆ ต้น ไม่ว่าจะวิ่งไปหลบอยู่หลังต้นไม้ใด มันก็แสยะยิ้ม ยิงฟันอันเขลอะไปด้วยคราบเหลืองๆ แดงๆ เข้าใส่

“มึงจะหนีไปไหน หนีไม่พ้นหรอก”

เสียงนั้นดังก้องไปทั่วบริเวณ ราวกับมันเป็นป่าพูดได้ หญิงสาวดิ้นหนีทุรนทุราย หกล้มหกลุกเนื้อตัวมีบาดแผลเลือดเกรอะกรัง เลือดไหลออกจากบาดแผลเหล่านั้นจนเหนียวเหนอะ

“ฉันกลัวแล้ว...อย่าทำอย่างนี้เลย สงสารฉันเถอะนะ”

“ทีอย่างนี้ละกลัว ทีตอนมึงทำคนอื่นเล่า” (บางตอนจาก "ค่าโง่")