หงส์ร้าย ลายมังกร

ใครชอบแนวมาเฟีย วางแผน บู๊กันมันส์ นางเอกเก่ง มีพัฒนาการ บอกเลยต้องไม่พลาดเรื่องนี้เจ้าค่ะ
> เมื่อหงส์ร้ายอย่างเธอ ที่ทั้งขี้วีน ขี้เหวี่ยง เอาแต่ใจสารพัด ชีวิตนี้ไม่เคยต้องพบเจอกับความลำบาก ถูกมาเฟียร้ายอย่างเขาซัดพายุร้ายเข้าชีวิตอย่างจัง จนต้องโซซัดโซเซไปอยู่ฮ่องกง จากสถานะคุณหนูไฮโซเป็นสาวใช้ในแดนมาเฟีย ที่ชีวิตแทบจะเหมือนแขวนอยู่บนเส้นด้ายจะตายวันตายพรุ่งก็สุดจะรู้ สาวใช้ว่าหนักหนาสาหัสแล้ว ยัง! ยังไม่พอ ยังถูกบังคับให้ไปต่อสู้เอาชีวิตรอดในศูนย์ฝึกนักฆ่าอีก งานนี้มีสองทาง ไม่สู้จนตัวตาย ก็ยอมตายแบบไม่คิดจะสู้ แล้วหงส์ร้ายอย่างเธอจะเปลี่ยนเป็นลายมังกรได้หรือไม่ ติดตามได้ในเรื่องเลยจ้า

ลี่ฟานเลื่อนแม็กนั่มปลดปลอกกระสุนออกก่อนจะขึ้นไกอีกครั้ง ไม่มีการต่อรองเพราะเขารู้ดีว่ามันไม่มีทางปริปาก พวกมันถูกฝึกมาอย่างดีจากการลงมือและแผนการแยบยลทุกอย่าง
“ฉันจะให้โอกาสแกเป็นครั้งสุดท้าย ใคร! เป็นคนจ้างแกมา” มีเพียงสีหน้าเรียบตึงที่ส่งกลับมา ไม่มีคำตอบ และไม่มีความกลัวอยู่ในดวงหน้าของสาวใช้คนทรยศ
“ฉันถาม!!” ปลายกระบอกปืนในมือของลี่ฟานกระแทกเข้าไปที่ขมับของคนทรยศอย่างเดือดดาล ท่ามกลางนาทีของความเป็นความตาย กลับมีคนบ้าบิ่นกระโดดเข้ามาตรงกลาง
“อย่านะ อย่าฆ่าใครอีกเลยนะ” ญามินที่แทบจะถูกกลืนหายไปอยู่แล้วก็กระโดดเข้ามาขวางทางปืนของลี่ฟาน
“หลบไป!” เสียงตะโกนก้องอย่างคนที่พร้อมจะลั่นไก
“นายมันไอ้ปีศาจ!!” ญามินลืมตัวตะโกนเกรี้ยวกราดออกไป และมันก็ส่งผลเมื่อปืนในมือของลี่ฟานหยุดชะงัก บรรยากาศในห้องพลันเงียบงันราวกับทุกคนหยุดหายใจ
ไม่เคยมีผู้หญิงคนไหนกล้าขึ้นเสียงและกล่าวบริภาษใส่คนอย่างมาเฟียพนุ่มมาก่อน และแน่นอนว่าญามินได้เข้าไปก่อตะกอนของสัตว์ร้ายในตัวของชายหนุ่มให้โหมกระพือยิ่งกว่าเดิม ความโกรธของเขามากยิ่งกว่าไฟโลกันตร์ที่จะเผาล้างผลาญได้ทุกอย่าง
ลี่ฟานเบือนหน้ากลับมามองญามินอีกครั้ง คนถูกจ้องอย่างน่ากลัวก็กำลังกลั้นก้อนแข็งที่ไหลเอ่ออยู่ในลำคอพร้อมกับความเย็นยะเยือกกลางสันหลังที่จู่โจมขึ้นมาอย่างฉับไวราวกับร่างกายกำลังตอบสนองต่อสัญชาตญาณการเอาชีวิตรอด และญามินไม่รู้ตัวเลยว่าเธอมันช่างกล้าสิ้นดี!
เสียงหัวเราะฮึอีกครั้ง ก่อนที่ลี่ฟานจะคว้าคอเสื้อของญามินให้หันไปมองสาวใช้คนทรยศ ญามินแทบจะกลั้นหายใจ พร้อมกับหลุบตาลงต่ำแทบอยากจะเบือนหน้าหนี
“มอง!” น้ำเสียงทรงอำนาจทำให้ญามินไม่อาจที่ขัดคำสั่ง หญิงสาวสบสายตาเข้ากับสายตาอันอ่อนไหวของหญิงสาว ที่ในสายตาของเธอ สาวใช้คนนี้ช่างไร้เดียงสาบริสุทธิ์ เธออาจจะถูกหลอกมาเพื่อให้ทำงานเสี่ยงตายนี้ หรือไม่ก็ด้วยเหตุผลอะไรร้อยแปดที่เธอไม่อาจรู้ได้ ว่าเหตุใดผู้หญิงคนนี้ต้องเอาชีวิตตัวเองมาเสี่ยงที่นี่
“เธอรู้จักมันไหม” น้ำเสียงเยียบเย็นถาม และญามินก็ได้แต่ส่ายหน้าน้ำตาเอ่อ ทั้งกลัวจนจับขั้วหัวใจทั้งไม่อาจจะปล่อยให้ใครต้องตายได้ ผู้หญิงคนนี้อายุมากน้อยไปกว่าเธอไม่น่าเกินสองปี เธอทนเห็นใครตายต่อหน้าต่อตาเธอไม่ได้จริงๆ
“แล้วเธอจะขอให้ฉันไว้ชีวิตมันทำไม”
“เพราะฉันยังเป็นมนุษย์ไง” ในขณะที่พูดประโยคนั้น น้ำตาที่กลั้นเอาไว้ก็ไหลลงมาเป็นทาง ญามินเอี้ยวตัวหันกลับมามองลี่ฟาน ในช่วงจังหวะที่สายตาของญามินสบเข้ากับสายตาดำมืดของลี่ฟาน มันเหมือนกับช่วงเวลาดับจิตที่แทบจะกระชากวิญญาณของเธอออกมาขยี้ด้วยปลายเท้า ญามินสาบานได้ว่าเธอเห็นรอยยิ้มอำมหิตของเขาและนั่นคือรอยยิ้มของปีศาจที่แท้จริง และในเสี้ยววินาทีนั้น เสียงปืนก็ดังก้องขึ้น...
เลือดสดๆและเศษชิ้นส่วนของสมองกระจายมาโดนเสี้ยวหน้าของญามิน หญิงสาวเบิกตาค้าง และประสาทรับรู้ก็ดูเหมือนจะช็อกจนปิดตายไปเสี้ยววินาที...
ปีศาจร้ายลั่นไก!
ร่างของสาวใช้คนนั้นหงายหลังล้มตึงลงตรงหน้าของเธอ เลือดไหลพรูออกมาจากรอยโหว่ของลูกกระสุนที่ทะลุสมองของสาวใช้คนนั้น ดวงตายังเบิกกว้าง กลิ่นไอดินปืนยังคลุ้งคละผสมกับกลิ่นเลือด หูยังอื้ออวลจากเสียงปืน แต่ญามินไม่ได้รับรู้อะไรอีกแล้ว ดูเหมือนว่าหญิงสาวจะได้แต่เบิกตาโพลงอยู่อย่างนั้น
แรงกระชากจากมือใหญ่ที่กระชากมือของเธอ ทำให้ญามินหลุดออกมาจากภาวะช็อกนั้นและกำลังจะเสียสติในเร็วๆนี้ ความเย็นของปืนและน้ำหนักที่มากมายราวกับบรรจุชีวิตของผู้คนนับพันของมันสัมผัสลงบนอุ้งมือเล็กพร้อมกับเสียงกระซิบของปีศาจ ที่ไม่มีใครได้ยินและรับรู้นอกจากเขาและเธอ
“...ปีศาจเหรอ ฮึ! ฉันจะทำให้เธอเป็นเอง มิสญามิน...”

ปล. นิยายเรื่องนี้ไม่ 18+ ไม่หวาน ไม่กุ๊กกิ๊ก แต่มาทีก็กระชุ่มกระชวยหัวใจอยู่น้า ฝากไว้พิจารณาด้วยนะคะ