กลเกมริษยา (เล่ห์ริษยา)

ร้ายแค่ไหน ก็พ่ายแพ้ให้กับการรุกเร้าขั้นปราบเซียน เธอด่า เขาจูบ เธอตบ เขากอด จะออดอ้อนจนใจเธอละลาย ไม่หวั่นไหวก็ให้มันรู้ไป
-----------------------------------------------------------
*** นิยายเรื่องนี้ คืออีกเวอร์ชั่นของเล่ห์ริษยา ตัวละครเหมือนเดิม เพิ่มเติมความฟินของพระนาง และพระรอง มีเพียงบางฉากที่เหมือนกันเพื่อเป็นการเชื่อเนื้องเรื่อง โปรดโหลดในรูปแบบทดลองมาอ่านก่อนนะคะ

----------------------------------------------------------
“ถ้าอยากให้ผมออกไปจากห้องนี้ คุณก็ต้องบอกผมว่านอนหลับฝันดีนะคะเชน เอาแบบหวานๆ หน่อยนะครับ” เขาทำเสียงเล็กเสียงน้อย เป็นตัวอย่างให้คนในอ้อมกอดฟัง
“ไม่มีทาง ปล่อยฉันนะ”
“งั้นผมนอนห้องนี้”
“ไม่ได้! เกิดใครมาเห็นจะว่ายังไง”
“เห็นก็ดี อะไรๆ จะได้ง่ายขึ้น ตกลงจะพูดไหมครับ หรือจะให้ผมนอนเป็นเพื่อนคืนนี้”
เขาโน้มใบหน้าเข้ามา ใช้หน้าผากแตะหน้าผาก ปลายจมูกแตะปลายจมูก เล่นเอาเธอตัวสั่น คิดเตลิดเปิดเปิงไปถึงไหนต่อไหน
“พูดไหมครับ” เขากระซิบถาม แถมยังโอบกระชับอ้อมกอดให้แน่นขึ้นไปอีก ชินวุฒิขู่ทุกทางแต่เธอก็ดื้อสุดโต่งทั้งที่กลัวจนตัวสั่น ให้เวลาอีกแค่สามวินาที หากไม่พูด เขาจะไม่ทน!
“หลับฝันดี” พูดก็ได้ พูดแล้วจบใช่ไหม?
“หวานๆ ซึ้งๆ แบบนี้ห้วนไป”
ไม่ยอมอีก ตาบ้าเอ๊ย ขาแข้งอ่อนหมดแล้ว ทำแบบนี้ฆ่ากันให้ตายไปเลยดีกว่า ชั่ววูบนั้นเขาก็ดันร่างเธอไปชิดติดกำแพง เบียดกายแนบจนสัมผัสได้ถึงความแข็งแกร่งในทุกสัดส่วน
โดยเฉพาะ ส่วนล่าง!
“หลับฝันดีนะคะเชน” เสียหวานปานน้ำผึ้งเอ่ยออกมา จนคนฟังรื่นหู ยอมขยับกายถอยให้เพียงเล็กน้อย กระนั้นก็ยังไม่วายไซ้จมูกไปข้างแก้ม กดหอมหนักๆ ที่แก้มนวลอย่างหมั่นเขี้ยว
“หลับฝันดีเช่นกันครับ” กว่าจะยอมเดินออกไปจากห้อง เล่นเอาแก้มเธอแทบบอบช้ำ ตาบ้านี่หอมแล้วหอมอีก นึกแล้วก็โมโหแค้นใจเหลือเกิน คว้าหยิบตุ๊กตากระต่ายหูยาวมาฟาดลงไปที่เตียงเพื่อระบายความโกรธ
“เจ็บใจนัก”
เกิดมาไม่เคยนึกอยากสาปแช่งใคร เขาคือคนแรกที่เธอจะทำอย่างนั้น นี่ถ้าไม่กลัวคนในบ้านจะสงสัย คงลงไปเผาพริกเผาเกลือ คำสาปแช่งจะได้ศักดิ์สิทธิ์กว่านี้