ทวงรักภรรยาข้ามคืน

“เธอหนีมาทั้งที่รู้ว่าฉันจะโกรธเนี่ยนะ”

“ค่ะ”

“ตอนนี้ฉันโกรธเธอมากแค่ไหนเธอรู้หรือเปล่า”

“รู้ค่ะ”

“แต่เธอก็ยังอยากจะไปจากฉัน ทั้งที่เธอสัญญาว่าจะอยู่ที่นั่น ไม่ได้คิดจะหายไปไหน”

“ค่ะ”

“เธอมันบ้า…” เขาว่าให้

“ถ้ารู้ว่ารินบ้าแล้วมาตามหารินทำไมคะ ปล่อยคนบ้าๆ อย่างรินไปเถอะค่ะคุณภีม”

“เสียใจด้วย เพราะฉันบ้ากว่าเธอหลายเท่า…” เอ่ยจบชายหนุ่มก็แนบริมฝีปากของเขาปิดปากคนดื้อรั้นที่ยังไม่ทันได้ห้ามปรามอะไร ระรินได้แต่ยกมือดันแผงอกของเขาเอาไว้แล้วส่งเสียงร้องอู้อี้ในลำคอ

จูบของเขามันร้อนแรงจนเธอต้านทานไม่ไหว มือเล็กๆ ที่พยายามระดมทุบตีเขาให้หยุดรุกรานกลับค่อยอ่อนแรงลงเรื่อยๆ จนตัวเธอปวกเปียกไปหมด ก่อนที่ชายหนุ่มจะตัดใจถอนริมฝีปากออก

“เป็นไง ฉันบ้าพอหรือยัง”

เพียะ!

คนถูกจูบผลักอีกฝ่ายออกห่างแล้วฟาดฝ่ามือใส่หน้าเขาจนชายหนุ่มหันไปตามแรงตบของเธอก่อนลูบแก้มข้างที่ถูกประทุษร้ายจากฝีมือภรรยาของตัวเอง

“เธอนี่มือหนักเหมือนเดิมเลยนะ”