ลิขิตรักกับดักปรารถนา

เธอเข้าใจทุกอย่างแจ่มแจ้งจนไม่จำเป็นต้องอาศัยให้ใครมาอธิบายอีกต่อไปว่าทำไมอวสรถึงอยากแต่งงานกับคนที่เขาเองไม่เคยแม้แต่จะเหลียวแลอย่างเธอ
ก็เพราะเขาเห็นเธอโง่ และหลอกได้ง่ายๆ นี้เอง!
ความเจ็บปวด ผิดหวังประดังเข้ามา กระนั้นก็ไม่มีน้ำตาสักหยด เพราะความคับแค้น ความแค้นใจได้สั่งให้เธอกล้ำกลืนความรวดร้าวทั้งหมดไว้ในอก
เธอน่าจะรู้...
น่าจะรู้ว่าคนย่างอวสรทำอะไรมีเหตุผลเสมอ และเขาเป็นคนที่ไร้หัวจิตหัวใจจริงๆ
แต่เธอก็หลงกลคนอย่างเขาจนได้!
นี่ไงล่ะคำตอบที่บิดาเคยถาม
ทิพย์สุคนธาได้คำตอบแล้วเดี๋ยวนี้...ว่าเธอรักอวสรไม่ใช่อวภาส
ขณะนี้นอกจากความเจ็บแค้นที่ถูกเขาหลอก เธอยังเต็มไปด้วยความอาดูรและเจ็บร้าวไปทั้งหัวใจ
เมื่อเธอจากบ้านตันติชวกิจไปอยู่เสียไกลตามความเห็นชอบของบิดาอย่างไม่เกี่ยงงอน สาเหตุไม่ได้มาจากอวภาส ไม่ใช่เพราะอวภาสควงหญิงไม่ซ้ำหน้าให้เห็นบ่อยๆ แต่เพราะไม่อยากทนเห็นอวสร คนที่ไม่เคยเห็นเธออยู่ในสายตาต่างหาก
แล้วเป็นไงล่ะ ขนาดว่าหนีไปอยู่ไกลลิบ แต่เขาก็ยังนำเอาความผิดหวังเจ็บปวดมาสู่เธอจนได้
อวสร ผู้ชายที่แสนโหดร้ายที่สุด ทีนี้ละเธอจะหนีเขาไปให้ไกล ไกลเกินกว่าเขาจะตามหาตัวเธอพบ!