เจ้าหลินชิง องค์หญิงจอมแก่น

“มีนางที่ไหน มีเรื่องที่นั่น”

นิยามที่คนทั้งหลาย ทั้งในวังหลัง ราชสำนัก และสำนักศึกษาหลวงให้คำนิยามองค์หญิงสิบสามแห่งแคว้นเจ้าก็คือ
- ตัวป่วน
- ตัวแสบ
- ไร้สาระ
- วันๆไม่ทำอะไรที่เป็นประโยชน์
- ไม่ทำสิ่งที่องค์หญิง และสตรีชั้นสูงพึงทำ
- เกเร ไม่สนใจเรียน ชอบหนีเรียน
- ขี้เกียจตัวเป็นขน

มาวันหนึ่งนางทำให้ฮ่องเต้แทบจะสำลักน้ำชา เมื่อนางเดินเข้ามาบอกว่า อยากเลือกคู่ อยากแต่งงาน

“ก็ได้ พ่อจะจัดงานคัดเลือกคู่ครองให้เจ้าเหมือนพี่สี่ของเจ้า แต่…หากว่าไม่มีบุรุษสักคนเข้ามาสมัครคัดเลือกในครั้งนี้ เจ้ากับพ่อคงขายหน้ากันน่าดู” นี่คือสิ่งที่ฮ่องเต้รู้สึกกังวลลึกๆในใจ ก็ชื่อเสียงขององค์หญิงสิบสามนั้นเลื่องลือไปไกลแค่ไหน ใครๆก็รู้ว่านางไม่มีคุณสมบัติที่ดีของสตรีชั้นสูงสักอย่าง และที่สำคัญ นางเป็นตัวแสบ ตัวป่วน ในทุกๆเรื่อง

ตอนแรกฮ่องเต้ทรงคิดว่าคงจะไม่ใครกล้ามาสมัคร แล้วพระองค์จะทรงบอกกับพระธิดาแสนซนคนนี้ว่าอย่างไร แต่ฮ่องเต้ทรงคาดผิด งานนี้แม้จะไม่มีบุรุษหนุ่มผู้เพียบพร้อมมาสมัครนับร้อยเหมือนงานคัดเลือกคู่ครองขององค์หญิงใหญ่ แต่มีหน่วยกล้าตายมาสมัครถึงห้าคน ส่วนคนที่หกนั้นมาแบบถูกบังคับให้มา ดูก็รู้ว่าเขาไม่เต็มใจเลยสักนิด

เหวินจงซาน เป็นบัณฑิตหนุ่มหน้าหยก และที่สำคัญเขาคือท่านอาจารย์คนใหม่ขององค์หญิงสิบสาม ผู้ที่นางไม่ชอบขี้หน้า หวั่นเกรงและเป็นไม้เบื่อไม้เมากับนาง เขาเคยสอนเรื่องสามเชื่อฟัง สี่จรรยาให้แก่นาง แต่นางปฏิเสธเสียงแข็งไม่เห็นด้วย นางเป็นถึงองค์หญิง จะไปเชื่อฟังสามีที่มีฐานะต่ำต้อยกว่าได้อย่างไร ใครจะไปรู้ว่าบางทีคราวนี้การสอนในชีวิตจริงของเขากับนางจะได้ผลดียิ่งกว่าในห้องเรียนซะด้วยซ้ำ