เล่ห์รักสีคราม (Underneath it all)

เมื่อชายหนุ่มเจ้าของไร่กาแฟสุดขรึม บังเอิญได้รู้จักกับหญิงสาวคนหนึ่งผ่านโลกออนไลน์ นับตั้งแต่วันนั้นก็ทำให้ชีวิตที่เงียบเหงาของเขาเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง ความสดใสของเธอทำให้ชีวิตของเขาเริ่มมีสีสัน ความรักที่จับต้องไม่ได้บนโลกออนไลน์ ชายหนุ่มจะทำอย่างไรให้รักครั้งนี้แปรเปลี่ยนเป็นเรื่องจริง

***************************************************

คอมเมนต์ที่เขาอ่านนั้นบ่งบอกอย่างชัดเจนว่า เจ้าของคอมเมนต์น่าจะยังเด็กอยู่ เป็นคนที่มองโลกในแง่ดี และท่าทางจะชอบการถ่ายรูป หรือไม่ก็ชอบภาพสวยๆ เป็นอย่างมาก ทำให้ยิ่งอ่านคอมเมนต์ก็ยิ่งทำให้ธารณอยากจะทราบว่าคนทิ้งคอมเมนต์เป็นใครมาจากไหน และหน้าตาเป็นอย่างไร จึงได้กดไปที่เฟซบุ๊กของคนคนนั้นด้วยความอยากรู้

“เป็นผู้หญิงอย่างนั้นเหรอ อายุเท่าไหร่เนี่ย จากด้านหลังน่าจะยังดูเด็กๆ อยู่เลย อืม ตอนนี้ศึกษาต่ออยู่ที่ต่างประเทศ สาขาจิตวิทยา นั่นไงนึกแล้ว งานอดิเรกชอบท่องเที่ยว อ่านหนังสือ กับถ่ายรูปนี่เอง มิน่าถึงได้สนใจรูปถ่ายพวกนี้” ธารณดีดนิ้วที่สิ่งที่เขาคาดเดาเอาไว้เป็นความจริง จากการที่นั่งอ่านคอมเมนต์และประวัติคร่าวๆ เขาก็รู้สึกว่าผู้หญิงคนนี้แลดูไม่มีพิษภัยดี และก็อยู่ไกลคนละประเทศขนาดนี้ถ้าแอดเธอเพิ่มเป็นเพื่อนสักคน คงจะไม่เป็นไร อย่างน้อยก็ได้คนที่ชอบท่องเที่ยว ธรรมชาติและการถ่ายรูปเพิ่มขึ้นมาเป็นเพื่อนอีกคนหนึ่งไม่น่าจะเสียหาย

ทันทีที่ชายหนุ่มกดยอมรับเป็นเพื่อนกับผู้หญิงคนนั้น เขาก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนทันทีว่าเธอเพิ่งจะโพสต์ที่หน้าเฟซบุ๊กของเขา

“สวัสดีค่ะ ชื่อก้อยนะคะ ยินดีที่ได้รู้จัก ขอบคุณที่รับแอดเป็นเพื่อนนะคะ จะบอกว่าภาพที่ถ่ายสวยมากเลย ชอบค่ะ พี่ชื่ออะไรคะ?”

ธารณชะงักมือค้างอยู่อย่างนั้น ไม่แน่ใจว่า ควร หรือ ไม่ควรที่จะคุยต่อกับผู้หญิงคนนี้ดี เนื่องจากไม่ทราบว่าเรยานีจะรู้สึกอย่างไร ถ้าเขาไปคุยกับผู้หญิงคนอื่น แต่ถ้าเขาบริสุทธิ์ใจก็ไม่น่าจะมีปัญหาใช่ไหม แต่ถ้าหญิงสาวไม่พอใจขึ้นมาล่ะ เขาจะทำอย่างไรดี?

“ก้อย มาเรียนที่นี่ ไม่ค่อยมีคนไทยค่ะที่มหาวิทยาลัย วันนี้รู้สึกเบื่อและเซ็งมาก พอมาเปิดเฟซบุ๊กดูไปเรื่อยๆ เลยเห็นภาพถ่ายของพี่โดยบังเอิญ ไม่รู้หรอกค่ะว่าพี่เป็นเพื่อนของใคร หรือยังไง แต่ก็แค่อยากแอดพี่ อยากได้คุยกับคนไทยบ้าง”

ธารณอ่านข้อความเสร็จก็เอาแต่จ้องมองที่หน้าจออยู่อย่างนั้น ก่อนที่จะตัดสินใจปิดหน้าจอแล้วเข้านอนไปตามปกติ แต่แล้วก็ได้ยินเสียงแจ้งเตือนดังขึ้นอีกครั้งหนึ่ง

“หวังว่าพี่คงไม่รำคาญก้อยนะคะ ^^”