ฝันร้ายใต้เงารัก

“แต่หอมนอนไม่หลับนี่คะ” มาจ้องแบบนี้ใครจะนอนหลับได้

“นอนเถอะ...เดี๋ยวไม่มีแรงตื่นขึ้นมาสร้างเรื่องโกหกฉันอีก”

หอมนวลหุบยิ้มฉับ แผลถลอกที่ว่าเจ็บก็ยังเจ็บน้อยกว่าบาดแผลจากน้ำคำเชือดเฉือนของเขา

“คุณเขมคงเกลียดหอมมาก” หอมนวลเสมองทางอื่น เพราะรู้ว่าขืนสบตาเขาเธอคงพูดในสิ่งที่ต้องการพูดไม่ได้ “อาจารย์ณัฐวราเธอน่ารักนะคะ ถ้าคุณเขมอยากคบกับเธอโดยไม่มีข้อครหา หอมจะหย่าให้ค่ะ

“เธอนี่ช่างใจกว้างเหลือเกินนะ รักฉันไม่ใช่เหรอ แล้วยอมยกฉันให้คนอื่นง่ายๆ ได้ยังไง ทำไมไม่แย่งฉันกลับคืนมาเหมือนที่เธอเคยแย่งฉันมาจากลูกจันทร์ล่ะ เธอทำได้อยู่แล้ว อ้อ...ฉันลืมไปว่านี่เป็นแผน แล้วเธอก็ทำสำเร็จ...เพราะฉันยังไม่ต้องการหย่าตอนนี้”

หอมนวลกัดริมฝีปากจนเป็นรอย “หอมเพิ่งทราบนะคะว่าคุณเขมเป็นพวกช่างจินตนาการ”

“พูดแบบนี้อยากได้อีกแผลสินะ” เขมราชลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เท้าแขนทั้งสองข้างคร่อมร่างบางไว้ด้วยท่าทีคุกคาม

“อย่านะคะ...” หอมนวลตระหนก เธอแค่แกล้งอำแม่เลี้ยงมณีแดงเล่นๆ เท่านั้น ไม่คิดว่าเรื่องล้อเล่นจะกลายเป็นจริงไปได้ “ถ้าคุณเขมคิดจะทำร้ายหอม หอมจะร้องให้ลั่นโรงพยาบาลเลย แล้วไม่นานคนก็จะรู้ทั่วจังหวัดว่าคุณเขมเป็นคนเลว ทำร้ายได้แม้กระทั่งผู้หญิง อ้อ...ไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดานะคะ เป็นผู้หญิงที่นอนป่วยอยู่บนเตียงด้วย อื้ม...”

ริมฝีปากที่กำลังเอ่ยวาจาเจื้อยแจ้วถูกปิดลงด้วยจุมพิต เขากัดริมฝีปากล่างหยอกล้อกับคนตัวเล็กก่อนจะส่งลิ้นแทรกเข้าไปในโพรงปากนุ่มนิ่มของเธอ

...หวานจนยากที่จะถอนริมฝีปากได้

หอมนวลตื่นตะลึงจนแทบหยุดหายใจ ชาไปทั้งตัว บาดแผลต่างๆ ไร้ความรู้สึกไปเลย

“ถ้าขืนพูดมาก ฉันจะกัดปากเธออีก”