ดอกเบี้ยเสน่หา

มือใหญ่โอบประคองดวงหน้างามเอาไว้อย่างอ่อนโยน ดวงตาคมกริบจับจ้องมองกลีบปากอิ่มที่กำลังเห่อบวม

“ผมก็ไม่มั่นใจเหมือนกันว่าจะหยุดจูบคุณได้แบบนี้ทุกครั้งหรือเปล่า... แพรธาร...”

เขาครางเบาๆ ก่อนจะกัดฟันปล่อยร่างอรชรออกห่าง

“ดอกไม้ที่นี่ ผมยกให้คุณนะ อยากจะเด็ด อยากจะเก็บมาจัดแจกันหรืออะไรก็ตามใจเลย ผมจะไม่ห้ามอีก”

เขาถอยออกห่างไปเรื่อยๆ ราวกับกลัวหล่อนอย่างนั้นแหละ

“ผมเข้าไร่ก่อน เจอกันตอนเย็น”

“แล้วตอนกลางวันล่ะคะ”

อัครเดชส่ายหน้าไปมา

“ถ้าผมกลับมาตอนกลางวัน ปากหวานๆ ของคุณก็จะต้องถูกจูบอีก คุณต้องการแบบนี้เหรอ”

ต้องการสิ...