พันธนาการยอดรักซาตาน

“ลูเซี่ยน” เขาคือชายไร้หัวใจที่ไม่เคยคิดจะรักใคร
แต่เมื่อได้พบสบตากับสาวน้อยวัยใสดวงตาหวานซึ้งเพียงครั้งเดียว
โคแก่ก็เกิดอาการอยากเคี้ยวหญ้าอ่อนขึ้นมา
ตั้งแต่วันนั้นวันที่สบตาเขาก็ตามเฝ้ามองดูเธอมาตลอด 5 ปี
เขาคิดจะพันธนาการหัวใจของเธอ ต่อให้ต้องเป็นซาตานร้ายในสายตาของเธอก็ตาม


“รติกา” เพียงแค่วันแรกของในการจบการศึกษาภาพฝันที่จะได้ทำงานเพื่อหาเงินเลี้ยงดูครอบครัวก็ต้องจบลง
เมื่อเธอต้องเดินทางไปอีกซีกโลกเพื่อเป็นนางบำเรอชดใช้ความผิดที่พ่อได้ทำ
เขาร้ายแสนร้ายแต่แปลกเหลือเกินที่หัวใจของเธอนั้นรักแสนรัก

*************

“เป็นผู้หญิงของฉัน ไม่ใช่เรื่องที่ต้องถอนหายใจหรอกนะ” ลูเซี่ยนพูดพร้อมหันไปมองเสี้ยวหน้างาม

รติกาเป็นหญิงสาวอ่อนหวาน เธอดูเหมือนเด็กที่ไร้เดียงสาน่าทะนุถนอมแต่เธอกลับเมินเขา นี่แหละคือสิ่งที่กำลังทำให้เขาหงุดหงิด ถ้าเป็นผู้หญิงคนอื่นลองได้มากับเขา คงไม่นั่งห่างจนแทบจะหลอมละลายเป็นเนื้อเดียวกันกับประตูรถแบบนี้หรอก

มือแกร่งเอื้อมออกไปจับที่ลำแขนกลมกลึง ออกแรงดึงเธอเข้ามาพร้อมกับยกร่างเล็กให้ขึ้นนั่งบนตักกว้าง

“ว้าย” รติการ้องขึ้นเสียงดังอย่างตกใจกับการกระทำของลูเซี่ยน ตอนนี้เธอนั่งอยู่บนตักภายในอ้อมแขนแกร่งของเขา ความใกล้ชิดกันขนาดนี้ทำให้ใบหน้างามแดงซ่าน

“ฉันไม่ชอบให้ผู้หญิงของฉันนั่งห่าง” ลูเซี่ยนกระซิบข้างหูของรติกา

“ตะ แต่ไม่ต้องนั่งตักก็ได้นี่คะ”

“แต่ฉันชอบแบบนี้ ทำไม มีปัญหารึไง” เขาถามกลับด้วยน้ำเสียงสุดแสนจะเอาแต่ใจ

“ปะ เปล่าค่ะ แต่ตอนนี้เราอยู่บนรถ” รติกาตอบพร้อมก้มหน้างุดด้วยความเขินอาย

“อยู่บนรถแล้วทำไม... รติกา... เธอรู้ไหม ว่าเวลาอยู่บนรถมันทำอะไรได้มากกว่าแค่นั่งเบียดประตูแบบที่เธอทำนะ” น้ำเสียงทุ้มนุ่มพูดขึ้น สายตาคมมองเธออย่างสื่อความหมายบางอย่าง

รติกาส่ายหน้าไปมา เธอไม่รู้หรอกว่าเวลาอยู่บนรถมันทำอะไรได้บ้างนอกจากนั่งโดยสาร แต่เธอไม่ชอบน้ำเสียงและสายตาของลูเซี่ยนตอนนี้เลย มันทำให้หัวใจของเธอเต้นเร็วอย่างควบคุมไม่ได้

ลูเซี่ยนมองคนที่ส่ายหน้าไปมายิ้ม ๆ “เด็กน้อย”