ลิขิตรักเจ้าทะเลทราย

เมื่อบรรเลงเพลงรักเสร็จสิ้นลง ฟาอิดก็กอดหญิงสาวไว้ราวกับกลัวว่าเธอจะหายไปจากเขา
เขากระซิบบอกรักเธออีกครั้งหลังเสร็จกิจและกดจมูกโด่งของเขาลงไปในซอกคอที่หอมกรุ่นกลิ่นกายสาวของเธอก่อนจะหลับไปด้วยความเหนื่อยอ่อน
แต่หญิงสาวยังคงหลับไม่ลงเธอกำลังคิดกังวลสับสนในสิ่งที่เกิดกับเธอในคืนนี้ นี่เป็นครั้งแรกของเธอ เธอสูญเสียพรมจรรย์ให้กับเขาคนต่างชาติต่างภาษาที่ครองบัลลังก์ทรายผืนนี้ น้ำตาของเธอไหลพรั่งพรูออกมา ยิ่งเขาสูงศักดิ์เพียงใดเธอก็ยิ่งห่างไกลจากเขาเท่านั้น เธอไม่รู้ว่าจะอยู่ในฐานะอะไรในเมื่อเขามีคู่หมั้นที่เหมาะสมกันซึ่งจะเป็นพระชายาในอนาคต เธอคงเป็นได้แค่นางบำเรอเท่านั้น และเขาคงมีนางในฮาเร็มเป็นร้อยเป็นพัน
คำบอกรักของเขาก็เชื่อไม่ได้เพราะเขาบอกเธอตอนที่กำลังกรุ่นด้วยไฟปรารถนา แต่ประเดี๋ยวเธอก็จะได้กลับบ้านแล้ว เธอปลอบใจตัวเอง หลังจากกลับไปเธอจะลืมเรื่องราวทุกอย่างที่เกิดขึ้นที่นี่ และจะไม่กลับมาประเทศแถบนี้อีกเลย เธอสะอื้นเบาๆและหลับไปพร้อมน้ำตา
ฟาอิดขยับตัว มือของเขาคลำหาเจ้าของร่างบางที่นอนอยู่ข้างๆเขาตลอดคืน แต่พบกับความว่างเปล่า เขาลืมตาขึ้นมาอย่างอัตโนมัติ
"นะดา"
เขาเรียกชื่อเธอพร้อมกับลุกขึ้นมาใส่เสื้อและรีบออกมาจากกระโจม ไม่เจอเธออยู่ในบริเวณนั้นเลย
"นี่สายขนาดนี้แล้วรึ"
ฟาอิดพึมพำกับตัวเองเมื่อเห็นพระอาทิตย์ เขาไม่เคยตื่นสายขนาดนี้มาก่อน เขาออกตามหาหญิงสาวคาดว่าเธอคงจะไปที่แอ่งน้ำ เขาเร่งฝีเท้า
ภาพเบื้องหน้าคือหญิงสาวกำลังเดินลงไปในน้ำอย่างช้าๆเขามองเห็นเธออยู่ไกลๆ
"นะดา"
เขาตะโกนเรียกแต่หญิงสาวเหมือนไม่ได้ยิน ร่างของเธอผลุบลงไปในน้ำ ฟาอิดวิ่งลงไปพร้อมกับส่งเสียงเรียกเธอและมุดลงไปในน้ำพาร่างเธอขึ้นมา
"นี่เจ้ากำลังทำอะไรนะดา"
ฟาอิดเขย่าร่างเธอด้วยน้ำเสียงตกใจอย่างมาก
"ฉันแค่อยากแช่น้ำนานๆแค่มุดน้ำเล่นเฉยๆค่ะ"หญิงสาวตอบเบาๆ
"จริงรึ ข้านึกว่าเจ้า..."
"นึกว่าอะไรคะ"
"เปล่า...ไม่มีอะไร ข้าตื่นมาแล้วไม่พบเจ้าเลยมาตามหา"เขาบอกเธอ
"เรื่องเมื่อคืน...ข้า..."ฟาอิดยังพูดไม่ทันจบหญิงสาวก็ไม่ยอมให้เขาพูดต่อ
"อย่าพูดถึงมันเลยค่ะ ได้โปรด"

"ไม่พูดก็ได้ ว่าแต่ให้ข้าอาบน้ำเป็นเพื่อนเจ้าได้ไหม"
ฟาอิดถามแต่ไม่ได้ต้องการคำตอบเขาพูดเองเออเองคนเดียว
"ให้ข้าอาบน้ำให้เจ้านะ"
เขากระซิบและไฟปรารถนาของเขาก็ลุกโชนขึ้นอีกครั้ง มือของเขายุ่มย่ามกับเธอราวหนวดปลาหมึก
"ไม่ค่ะท่านชีค ปล่อยนะคะ ฉันอาบคนเดียวได้คะ"
เธอพยายามปัดป้อง แต่เขาก็ยิ่งกอดรัดเธอ