ตรวนเสน่หาจอมเถื่อน

" หลังจากปล่อยเด็กน้อยที่เคยเลี้ยงต้อยไว้หลุดมือไปเป็นคู่หมั้นของพี่ชาย นิโคลัส ก็ไม่เคยญาติดีกับ สเตฟานี่ อีกเลย
เขาเริ่มเสียดาย แต่กลายเป็นผู้ร้ายปากแข็ง!
แขวะ จิก กัดเธอได้ทุกทีเมื่อมีโอกาส เราสองคนจึงเป็นคู่กัดที่ฟัดกันนัว...
ก็เพราะความถือดี อวดดี และอาการยี้ใส่ของเธอนี่ไง เขาถึงได้ร้าย แต่ก็ยังห่วงไม่ห่าง แล้วรอจังหวะดีๆ ต้อนเธอกลับไปเป็นเด็กเลี้ยงต้อยของเขาอีกครั้ง
“ถอยไปนะ ฉันจะกลับบ้าน”
“ก็กลับสิ ฉันไม่ได้ห้ามอะไรเธอนี่”
“แต่นายยืนขวางรถฉันอยู่” มองเขาตาคว่ำก่อนจะดันร่างหนาให้ถอยห่างเมื่อทนไม่ไหว ทว่าร่างที่ยืนอยู่นิ่งๆ กลับขยับพร้อมทั้งรัดเอวเธอเอาไว้จนหายใจไม่ออก
“ปล่อยฉันนะ”
“เธอแตะต้องตัวฉันก่อนนะยายโง่”
“นายมันฉลาดตายละ ปล่อยฉันเดี๋ยวนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะฟ้องร็อบบี้และรียา”
“ฟ้องสิ บอกคู่หมั้นเธอด้วยว่าฉันจูบเธอกี่หน” นิโคลัสมองสบตาสวยอย่างท้าทาย มุมปากหยักยกขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าหวาดหวั่นของยายคุณหนูสมองกลวง
“ต้องการอะไรกันแน่ มายุ่งกับฉันทำไม”
“ผู้หญิงอย่างเธอฉันไม่อยากจะยุ่งนักหรอก”
“ไม่อยากยุ่งแล้วที่ทำอยู่นี่คืออะไร” สเตฟานี่ทุบที่อกกว้างอย่างเหลืออด ก่อนจะก้มหน้าซุกที่อกเขาเมื่อใบหน้าหล่อเหลาก้มมาใกล้
“ตอนนี้เธอต่างหากที่ยุ่มย่ามกับร่างกายฉัน” "