ป่วนรักข้ามขอบฟ้า (My Rose, My Love)

ลูกครึ่งหนุ่มช่างยั่วขยันแกล้งจะปราบคนขี้โมโหให้อยู่หมัด

ไอ้รักน่ะก็รักอยู่หรอก แต่ในเมื่อแม่ตัวดีตั้งใจมาป่วนกันซะขนาดนี้

มาลองดูกันว่า ใครจะแน่กว่ากัน...

“ผมเองก็มีวิธีปราบคนฤทธิ์เยอะเสียด้วยสิ แต่จะบอกไว้ก่อนนะว่าวิธีปราบของผมสงวนไว้ใช้กับคุณคนเดียวเท่านั้นไม่เชื่อก็ลองดู”



///

“ตอนนี้บอกว่าปวดหัว บ่นว่าเหนื่อย ! แล้วเมื่อกี้ล่ะ !”

“นั่นมันเมื่อกี้แต่ตอนนี้ฉันเหนื่อยและปวดหัวจริงๆ...ปล่อย !” ข้อมือเล็กสะบัดหลุดการเกาะกุม

“ทำไมถึงห้ามอะไรก็ไม่ฟัง ดื้อแบบนี้สักวันอันตรายจะมาถึงตัวรู้บ้างหรือเปล่า”

“ฉันรู้แล้ว ทำไม ห่วงแฟนเก่าคุณมากหรือไงคะ”

“คุณอย่ามาใช้น้ำเสียงอย่างนี้กับผมนะหลิว !”

“ก็หรือไม่จริง ?”

“คุณอย่าพยายามอ้างเหตุผลอื่นดีกว่า”

“แล้วถ้าฉันจะอ้างล่ะ...พอเถอะ ! วันนี้ฉันเหนื่อยจริงๆ ไว้เราค่อยคุยกัน”

“ผมต้องคุยตอนนี้”

“งั้นก็ว่ามา” กิ่งหลิวรวบรวมความกล้าทั้งหมดหันกลับไปเผชิญหน้า สาบานได้เลยว่าแมทธิวดูน่ากลัวมากกว่าทุกครั้งโดยเฉพาะสายตาเจ็บปวด ผิดหวังยิ่งตอกย้ำความผิดมหันต์ของเธอ

“คุณทำแบบนี้ได้ยังไง มีอย่างที่ไหน แกล้งป่วยทำให้ผมเป็นห่วงแทบแย่ แต่ตัวเองกลับแอบหนีออกไปเที่ยวทำตัวเป็นเด็กไม่รู้จักโตจนมีเรื่องตบตีขึ้นโรงพัก มันเหมาะแล้วเหรอที่คุณทำตัวแบบนี้ ไหนบอกผมซิ”

“...” หญิงสาวเงียบไม่ตอบ

“คุณโตเป็นผู้ใหญ่แล้วนะกิ่งหลิว ทำไมถึงคิดไม่ออกว่าเรื่องไหนควรทำไม่ควรทำ ผมไม่ใช่พระอิฐพระปูนนะถึงจะได้ไม่โกรธไม่โมโห”

“ส่งฉันกลับเมืองไทยสิ นายจะได้เลิกปวดหัวซะที จะได้ไม่มีใครคอยป่วนให้นายรำคาญ”

“ก็เป็นซะแบบนี้ ไม่มีเหตุผล ไม่เข้าใจอะไรสักอย่าง ผมพยายามจะเข้าใจคุณในทุกๆ เรื่องนะหลิว แต่แบบนี้มันเหลือขอจริงๆ”

“เหลือขอ !?” คำตำหนิที่แสนเจ็บปวด ก้อนแข็งจุกเอ่อขึ้นน้ำใสๆ เอ่อคลอดวงตาอย่างน้อยอกน้อยใจเพราะเป็นครั้งแรกที่มีคนตำหนิเธอว่าเป็นเด็กเหลือขอ !