ดาราทองรสขม2

"ตื่นมาก็โวยวายเลย" น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยพลางเดินเข้ามาใกล้ ผมถอยหลังหนีด้วยความหวาดกลัว เมื่อเห็นว่าผมมีท่าทางยังไง เบสดูมีสีหน้าเกรี้ยวกราดขึ้น
"ทำไม! ผมมันน่ารังเกียจมากนักหรอ" น้ำเสียงทุ้มเข้มเอ่ยด้วยอารมณ์คุกรุ่น
"เบส นายเป็นคนสั่งให้คนแปลกหน้าพวกนั้นเล่นงานพี่กับ..." ผมรีบหุบปากเมื่อเกือบหลุดคำว่า 'ลูก' ออกไปต่อหน้าเบส
"กับอะไร?" ใบหน้าหล่อคมขมวดคิ้วเข้าหากันอย่างสงสัย ผมเม้มริมฝีปากแน่นอย่างใช้ความคิด
"น้ำ...น้ำหนาวเป็นยังไงบ้าง คนพวกนั้นไม่ได้ทำอะไรน้ำหนาวใช่มั้ย"
"ตัวพี่อยู่กับผม ยังเอ่ยถึงผู้ชายอื่นอีก" น้ำเสียงทุ้มเข้มดูเกรี้ยวกราดขึ้นกว่าเดิม เท้าแกร่งก้าวเดินตรงมาหาผมด้วยสายตาคุกรุ่น ผมจึงรีบถอยกายหนีเบสทันที
หมับ! มือหนาจับต้นแขนผมกระชากให้เข้าไปหา สายตาคมจ้องมองเข้ามาในดวงตาของผมเหมือนหาอะไรบางอย่าง
"ลูกผมแหละ ลูกผมอยู่ที่ไหน" คำถามของเบสทำให้ผมเบิกตากว้าง ผมไม่มีทางบอกว่าน้ำหนาวคือลูกของเบสแน่ เด็กโหดร้ายตรงหน้าแต่งงานมีครอบครัวและลูกชายอยู่แล้ว จะถามหาลูกที่เกิดจากผมทำไม
"พี่...ทำแท้งไปแล้ว" คำพูดของผมทำให้เบสชะงักนิ่งเงียบ แววตาคมมีความสั่นไหวเพียงนิด ก่อนจะลุกโชนด้วยไฟโทสะ กายแกร่งพุ่งเข้ามาจับต้นแขนผมไว้แน่น
"พี่ทำแบบนี้ได้ไง! เกลียดผมมากก็มาลงที่ผมสิ ทำไมพี่ต้องฆ่าลูกด้วย!" น้ำเสียงเจ็บปวดเอ่ยขึ้นปนสั่นเครือ
"ไม่อยากเลี้ยงลูกที่เกิดกับผมขนาดนั้นเลยหรอ!" น้ำเสียงทุ้มเข้มตวาดเสียงใส่ผมดังลั่นห้อง มือหนาบีบต้นแขนผมแน่นขึ้นกว่าเดิมจนเจ็บไปหมด
"พี่เป็นคนอุ้มท้อง จะเลี้ยงหรือทำอะไรก็เรื่องของพี่!" ผมตวาดเสียงกลับไม่ยอมแพ้ เบสหยุดนิ่งจ้องหน้าผมด้วยสายตาอ่านอยาก
"หึ...ได้ ในเมื่อพี่ฆ่าลูก งั้นพี่ก็ตั้งท้องลูกให้ผมอีกคนแล้วกัน"