เพราะเธอคือดอกไม้ของฉัน

กว่าจะรู้ตัวว่าเธอไม่ควรตัดสินใจเรื่องสำคัญในชีวิตช้าไปทุกอย่างก็สายเสียแล้ว ! จาก 'สาวใช้' จำต้องเปลี่ยนเป็น 'คนใช้ชีวิตร่วมกัน' จาก 'ดอกไม้ไร้ผู้ดูแล' แปรเปลี่ยนเป็น 'ดอกไม้ของเขา' เพียงผู้เดียว...

“โรส เธอเป็นของฉัน...” อังเดรอัสจุมพิตหัวใหล่มนพลางโอบกอดคนบนตักไว้ไม่ปล่อย
“ไม่ใช่ ! โรสไม่ใช่ของคุณอังเดร โรสจะไป ปล่อยค่ะ”
“ผัวไม่ให้ไป...อุ๊บ !” มือหอมกรุ่นปิดปากอังเดรอัส
“อย่าพูดแบบนี้นะคะ คุณอังเดรไม่ใช่...” ว่าพลางส่ายหน้าให้แววตาเว้าวอนจนคนมองกดจูบเร็ว ๆ อย่างนึกเอ็นดู
“ไม่ใช่อะไรสาวน้อย”
“ไม่ใช่ เอ่อ...ผะ...ผัว”
“โธ่ เบบี๋ แล้วที่ทำเมื่อกี้อะไร” ถามเสียงเย้าพลางลูบไล้ไปทั่วร่างเล็กที่หอมกรุ่นและนุ่มมือ ตั้งแต่เจอเธออังเดรอัสก็รู้ว่าคนที่เขาเฝ้ารออยู่ใกล้เพียงแค่เอื้อม
“โรสจ๋า ดาลิ้งค์ของผัว อย่าไปเลยนะ ฉันต้องการเธอ” ความจริงมันมากกว่าความต้องการเพราะเพียงแค่สบตาคู่โต รักแรกพบเขาก็ประสบเข้าอย่างจัง
“ไม่ได้หรอกค่ะ เราอยู่ด้วยกันไม่ได้...มันเป็นไปไม่ได้”
“เป็นไปได้สิสาวน้อย ถ้าเพียงเธอตกลง”
“แต่โรสเป็นแค่สาวใช้” โรสิตาก้มหน้างุด น้ำเสียงเศร้า น้ำตาเอ่อคลอทั้งสับสนหวาดกลัว กลัวใจตัวเองที่กำลังหวั่นไหวไปกับสัมผัสของเขา สับสนทุกครั้งกับคำที่เขาพูดกรอกหู ไหนจะบุญคุณที่เธอเผลอเนรคุณด้วยความไม่ตั้งใจ
“โรส...” อังเดรครางเมื่อร่างของคนบนตักสั่นเทา น้ำตาหยดลงบนแก้ม
“โรสเป็นแค่คนใช้...ฮึก...เป็นคนใช้ที่กินบนเรือนขี้รดบนหลังคา ฮือ...คุณท่านและนายหญิงรู้ต้องโกรธแน่...ฮือ ๆ”
“ที่รัก อย่าร้อง...” อังเดรอัสเชยคางคนขี้กังวลพลางจูบไปทั่วแก้ม
“ปล่อยค่ะ ปล่อยโรส โรสจะไปจากที่นี่” หญิงสาวเบี่ยงหน้าหลบ ขืนกายหนีสัมผัสจากเขา
“ไม่ให้ไป ! โรสเป็นของฉันแล้ว” อังเดรอัสกอดเธอแนบแน่น
“ไม่ ! โรสจะไป ทำไมต้องบังคับโรสด้วย” โรสิตาตัดพ้อต่อว่า มองเขาทั้งน้ำตา
“ยังไงก็ไม่ให้ไป ! ถ้าไปจะฟ้องมัมว่าโรสแอบกินฉัน โรสกินฉันบนเรือน ควบฉันใต้หลังคา”
“กรี๊ด ! คุณอังเดรบ้า !”
“ถึงบ้า ก็บ้าเพราะรักโรส” อังเดรอัสว่าทั้งยังสบตากลมโต ถ่ายทอดความรักที่เขามีให้
“ไม่จริง... อย่ามาหลอกเด็กอย่างโรสหน่อยเลย” เสียงของโรสิตาสั่น หวั่นไหวกับความนัยน์จากดวงตาคู่คม
“ไม่เชื่อก็ตามใจ แต่ระวังให้ดีก็แล้วกัน”
“...”
“ระวังตกหลุมรักฉันนะสาวน้อย ฉันจะไม่ให้เธอเป็นคนใช้อีกแล้ว”
“คุณอังเดรจะให้โรสไปหรือคะ !”
“โน ! ก็บอกแล้วว่าไม่ให้ไป”
“ก็ไหนบอกว่าจะไม่ให้เป็นคนใช้แล้ว”
“ไม่ให้เป็นคนใช้ แต่ให้เป็นเมีย แต่หากชอบคนใช้นักก็จะให้เป็น...”
“...?” งงไปหมดแล้วตกลงจะให้เป็นหรือไม่ให้เป็น...
“ก็เป็นคนใช้ชีวิตร่วมกันไง นะ...เบบี๋”
“...!”