จะเกิดอีกกี่ชาติก็ไม่อาจหยุดรักเธอ

ปี พ.ศ.2563 ในยุคโรคระบาดโควิคในทั่วโลก
พรพรรณ นักศึกษาปริญญาโทด้านประวัติศาสตร์และโบราณคดีจากมหาวิทยาลัยชื่อดังเป็นนักศึกษาชั้นปีสุดท้ายที่จะจบการศึกษาแล้วแต่ต้องไปทำวิทยานิพนธ์ที่เมืองโบราณจังหวัดสุรินทร์เกี่ยวกับปราสาทในสมัยพระเจ้าชัยวรมัน กษัตริย์บ้านพี่เมืองน้องของประเทศไทยที่ปราสาทหินในตัวจังหวัดสุรินทร์ทั้งหมดเพื่อเรียนรู้เกี่ยวกับประวัติศาสตร์การสร้างบ้านเมือง การสู้รบของคนในสมัยก่อน รวมถึงภาษาที่ใช้สื่อสารกันระหว่างประเทศไทยสมัยโบราณและประเทศเพื่อนบ้าน
เธอได้รับยกเว้นให้สามารถศึกษาเรื่องราวประวัติศาสตร์ได้ภายในตัวจังหวัดสุรินทร์และได้ทำหนังสือขออนุญาตพร้อมทำตามกฎกติกาการกักตัวและเฝ้าระวังโรคระบาด covid แล้ว
พรพรรณเริ่มทำการศึกษางานวิจัยของเธอในบริเวณปราสาทศรีสมรัก ที่ขึ้นชื่อว่าเป็นปราสาทที่สวยงามที่สุดในจังหวัดสุรินทร์ และมีภาพแกะสลักของนางอักษราที่ถือดอกบัวบริเวณหน้าซุ้มประตูที่เกี่ยวข้องกับประวัติศาสตร์ของขอมโบราณที่เธอสนใจด้วย
หญิงสาวเดินหน้าออกส่งหาข้อมูลทุกวันและเรียนรู้ภาษาเขมรโบราณที่มีร่องรอยจากบริเวณผนังของปราสาทที่เล่าเรื่องราวในประวัติศาสตร์เกี่ยวกับความเป็นอยู่ของชนชั้นต่างๆในหัวเมืองสุรินทร์จาก คูเมืองสามชั้นที่เป็นเนินดิน โดยสันนิษฐานกันว่าเป็นเมืองหน้าด่านของขอมโบราณ
วันนี้เธอกลับมาจากการเก็บข้อมูลในวันแรกที่ปราสาทศรีสมรักด้วยความอ่อนเพลียเธอจึงอาบน้ำและเข้านอนไปราวกับไม่ได้นอนมาเป็นเวลานาน
“น้องโสภา ทำไมเจ้าถึงด่วนจากพี่ไปโดยไม่ได้ร่ำลากันก่อน พี่ทรมานอย่างมากเพื่อรอวันที่จะได้พบเจ้าอีก..ที่รักของพี่”ชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำหน้าตาหล่อเหลาในชุดแต่งกายของขุนศึกในสมัยโบราณ
ภาพต่างๆวนเวียนเข้ามาอยู่ในความฝันของพรพรรณอย่างรวดเร็วนับตั้งแต่การใช้ชีวิตของเธอในบ้านเรือนไทยที่พร้อมพรั่งด้วยบรรดาบ่าวไพร่จำนวนมาก รวมถึงความสุขความทรงจำกับชายรูปร่างสูงใหญ่กำยำหน้าตาหล่อเหลาที่มายืนทำหน้าเศร้าที่ปลายเตียงนอนของพรพรรณ
ภาพที่ชายหนุ่มร่ำไห้อุ้มเด็กทารกในอ้อมกอดทั้งที่ในมือยังคงถืออาวุธที่ใช้ในการสงครามต่างวนเวียนเข้ามาในความฝันของพรพรรณจนเธอตกใจตื่นขึ้นในตอนเช้าของอีกวันหนึ่งด้วยความตกใจในความฝันในครั้งนี้อย่างมาก