แค่ผ่านมาให้รัก

คนหนึ่งออกเดินทางตามหารัก ส่วนอีกคนเพราะช้ำรักจึงออกเดินทาง
คงเป็นเพราะโชคชะตาที่พัดพาให้เขาและเธอมาเจอกัน

“ผมชื่อคิมหันต์นะ เรียกว่าคิมก็ได้”

“ปรายรดา” ตอบเสียงห้วน

“คุณปราย?”

“ฟ้า”

“แหะ นึกว่าชื่อเล่นจะเป็นชื่อหน้าเหมือนผมซะอีก” เกาหัวเบา ๆ แก้เขิน “ผมเรียกฟ้าว่าคุณเหมือนเดิมแล้วกัน ผมเรียกติดปากล่ะ”

“อืม จะเรียกอะไรก็เรียกไป”

“งั้นเรียกที่รักได้มั้ยครับ”

--------------------------------

เพลงในสถานีขนส่งดังขึ้นซึ่งเป็นบทเพลงบอกรักของศิลปินลูกทุ่งหญิงชื่อดัง เสียงเพลงบรรเลงต่อไปแต่ไม่ได้มีแค่เสียงจากลำโพงเท่านั้นที่ออกมา ตอนนี้มีเสียงของชายหนุ่มที่อยู่ข้าง ๆ ร้องคลอตามไปด้วย

หญิงสาวถึงกับสำลักน้ำในปากออกมาอย่างไม่ตั้งใจก่อนจะหันมองต้นเสียง ชายหนุ่มยังคงเปล่งเสียงร้องต่อพร้อมส่งดวงตาคู่คมจ้องมองเธออย่างไม่ละสายตา ทุกถ้อยคำบอกรักที่เปล่งออกมาผ่านบทเพลงคือความรู้สึกที่เก็บซ่อนไว้ตลอดจนกระทั่งวันนี้ วันที่ทั้งสองจะต้องแยกจากกัน

ผมอยากจะบอกว่าผมรักคุณ

ปรายรดายิ้มรับด้วยความซาบซึ้ง แต่ก็อดนึกขำไม่ได้ที่ชายหนุ่มวัยยี่สิบสองจะบอกรักเธอด้วยเพลงสุดฮิตเมื่อหลายปีก่อน

"เพลงโปรดแม่ของฉันเลยนะ"

"แล้วคุณชอบมั้ย? "

"ชอบ เพราะดี"

"ผมหมายถึงตัวผม"