พญายมหน้าเงินทวงรัก

หากมีใครบอกว่าพญายมหน้าเงิน รักเงินเท่าชีวิต นั่นยังน้อยไป ต้องบอกว่าเขารักเงินยิ่งกว่าชีวิตนั่นถึงจะถูก
นางเอกเป็นดาวข่มของพระเอกตัวจริง เขาขยันหาเงิน นางขยันใช้เงิน เขาตระหนี่ถี่เหนียว นางขยันแจกจ่าย

"คืนนี้ค้างบ้านข้านะยาหยี หลายวันแล้วนะ" เขากุมมือคนงาม ทำตาละห้อย ขอความเห็นใจ
"เถ้าแก่ใหญ่เซียวอี้ เจ้าช่างหน้าไม่อาย หลายวันแล้วอะไร เมื่อคืนใครแอบปีนหน้าต่างเข้าห้องข้า" ฉูฉู่อยากจะบ้าตาย อย่างไรนางก็เป็นสตรียังไม่ได้ออกเรือน นี่นางต้องสนทนาเรื่องแบบนี้กับเจ้าบ้าอี้จริงๆ หรือนี่
"เสี่ยวฉู่ช่างเหมือนพระเอกในนิยายยิ่งนัก พอได้เชยชมข้าสมใจก็ร้างรา หน่ายหนี" เซียวอี้พูดไป ก็ลากฉูฉู่เข้าห้องไป
"เจ้าพูดเองนะ เอาให้เหมือนพระเอกในนิยาย ได้ใหม่ลืมเก่าด้วยอีกอย่างดีไหมเล่า" นางพูดได้เท่านี้ก็ถูกมารราคะแบกขึ้นบ่า "ได้ใหม่ลืมเก่า เสี่ยวฉู่เจ้าช่างกล้าคิด กล้าพูดนัก ข้ายืนอยู่ตรงหน้ายังกล้าบอกจะหาสามีใหม่"
"ดี!!! ถ้าพรุ่งนี้เจ้าลงจากเตียงไม่ได้อย่าได้โทษข้า" แค่ได้ยินประโยคได้ใหม่ลืมเก่า เซียวอี้ก็หึงเลือดขึ้นหน้า แบกฉูฉู่เข้าห้องไปสั่งสอนให้หลาบจำ

(นิยายเรื่องนี้ เป็นนิยายพ่อแง่แม่งอน อ่านไปยิ้มไป ดรามาเล็กน้อยแทบจะไม่มีค่ะ)