พันธะร้ายร้อยรัก

เพราะต้องยื้อชีวิตมารดาจากพญามัจจุราช กุลฑีราจึงต้องทำตัวชั่วช้าแอบเข้าห้องคุณหมอหนุ่มทายาทเศรษฐนีเพื่อเรียกค่าทำขวัญมาเป็นค่าหมอ ค่ายา แต่กลับกลายเป็นว่าเรื่องบานปลายใหญ่โตกว่านั้น เพราะเธอกับเขาถูกบังคับให้เข้าพิธีแต่งงานกัน ตอนแรกเหยื่อของเธอปฏิเสธหัวชนฝา แต่ไปๆ มาๆ สุดท้ายเขาก็ยอมเข้าพิธี แต่ใครจะรู้ว่านั่นคือกลลวง หลังจากส่งตัวเข้าหอ เขาก็ลากกระเป๋าออกจากบ้าน แล้วเดินทางไปต่างประเทศ ทิ้งให้เธอเป็นเจ้าสาวร้างหอ

สี่ปีผ่านไป ความอัปยศในครานั้นทำให้กุลฑีราไม่กล้าเปฺฺิดใจให้ใคร แต่จู่ๆ เขาก็กลับมา แม้ทีท่าจะแสดงว่ารังเกียจเดียดฉันท์ แต่ในขณะเดียวกันก็ทวงสิทธฺิ์ของความเป็นสามีอยู่เรื่อยไป หรือว่าพันธะที่เกิดอย่างไม่ตั้งใจ จะร้อยหัวใจเธอกับเขาเอาไว้อย่างไม่รู้ตัว

“ถ้าเธอคิดว่า การที่เธอหว่านเสน่ห์ไปทั่ว ทำตัวเองเป็นจุดเด่นให้ผู้ชายเข้ามารุมล้อมมันจะทำให้ฉันสนใจเธอขึ้นมาละก็บอกเลยนะเธอคิดผิด”
“พี่ภูมิพูดอะไรคะ กุลไม่เข้าใจ” เธอไม่ได้ทำทีเป็นไร้เดียงสา แต่เธอไม่เข้าใจจริงๆ อีกอย่างเธอไม่เคยทำตัวแบบนั้น มีแต่จะหลบเลี่ยงด้วยซ้ำไป
“อย่ามาตีหน้าซื่อ ฉันรู้ว่าเธอยังอยากจะจับฉันทำผัวอยู่”
“หลงตัวเองมากไปแล้วมั้งคะ กุลเลิกสนใจพี่ภูมินานแล้ว”
คำพูดอย่างเย่อหยิ่งของกุลฑีราทำให้ภูมิรู้สึกเหมือนถูกไม้หน้าสามตีแสกหน้า
“พี่ภูมิมีเรื่องจะพูดกับกุลแค่นี้ใช่ไหม งั้นกุลขอตัว”
กุลฑีรารีบหลบเลี่ยง เพราะตอนนี้เกราะแห่งความเข้มแข็งของเธอกำลังจะทลายลง ซึ่งเธอเชื่อว่าเมื่อไหร่ที่เขาเห็นว่าเธออ่อนแอ เขาจะต้องซ้ำเติมเธออีก
“เดี๋ยว”
“มีอะไรอีกคะ”
“เธอไปหว่านเสน่ห์ใส่อาจารย์ท่านยังไง ท่านถึงได้หลงใหลได้ปลื้มเธอแบบนี้”
“พี่ภูมิ กุลไม่เคยทำอะไรแบบที่พี่ภูมิว่า จะพูดจะจาอะไรก็กรุณาให้เกียรติกุล หรือไม่ ก็ให้เกียรติอาจารย์ทรงพจน์ด้วย” กุลฑีราขึ้นเสียงเพราะชักหมดความอดทน ใครจะเข้าใจผิดเธอไม่เคยสนใจ แต่ต้องไม่ใช่เขา
หากภูมิตอบกลับมาด้วยการใช้สายตาเหยียดหยามเธอตั้งแต่ศีรษะจรดปลายเท้า ก่อนจะกล่าวในสิ่งที่บาดใจกุลฑีราอย่างเหลือเกิน
“ฉันคงจะเชื่อ ถ้าบังเอิญไม่เจอเหตุการณ์น่าขยะแขยงอย่างคืนนั้น"