เพราะรักไม่เดินทางเป็นเส้นตรง

“นาทีแรกที่ ‘โมกข์’ เห็นหนุ่มน้อยหน้าตาบ้องแบ๊ว เหมือนลูกแมวหลงทาง หรือไม่ก็ผีเด็กน่ารักๆที่หาทางกลับป่าช้าไม่ถูก อยู่หน้าประตูบ้าน เขารู้สึกกลัวใจตัวเองจะหลงรักเจ้าผีเด็กนี่เข้าให้สักวัน และต้องเจ็บอีกครั้ง เมื่อ ‘งาน’ จบลง เหมือนที่ผ่านมา เขาจึงตัดสินใจไล่ ‘นาวา’ ไปโดยไม่สนใจแววตาใสซื่อคู่นั้นที่ยืนรอให้เขาเชิญเข้าบ้านแม้แต่น้อย”

“แม้จะเคยเห็น ‘เฮียโมกข์’ จากรูปถ่ายมาก่อนแล้ว แต่ทันทีที่เห็นตัวจริง ‘นาวา’ ก็อดใจสั่นจนเหงื่อแตกไม่ได้ เขาหล่อ มีเสน่ห์ เท่ห์ น่ากอด
อีกไม่นานเราต้องตกเป็นของเขาจริงๆเหรอนี่?... หนุ่มน้อยได้แต่คิด พร้อมกับคำเตือนจากใครบางคนที่ว่า “ห้ามหลงรักผู้ชายคนนี้เด็ดขาด ถ้าไม่อยากเสียใจ เพราะวันนึงเจ้าของตัวจริงของเขาจะกลับมา” หนุ่มน้อยได้แต่เก็บความคิดเพ้อเจ้อของตัวเองไว้อย่างเจียมเนื้อเจียมตัว ยืนให้เขาเสือกไสไล่ส่งและปิดประตูใส่”