มือชาย

"ผมรู้นะว่าคุณโดนลุงผมทำอะไรมาบ้าง"
“คุณรังเกียจเหรอ“
"ถ้าผมรังเกียจ ผมจะตามหาคุณทำไม"
ยิ่งผักกาดได้ยินชายหนุ่มพูดเช่นนี้เธอก็ยิ่งรู้สึกละอายใจที่ไม่สามารถทำตามสัญญาที่ให้ไว้กับไนท์ได้เลย และสิ่งที่ทำให้ผักกาดเจ็บใจมากกว่าคือคนที่ทำร้ายจิตใจเธอคือลุงของไนท์คือคนที่ชายหนุ่มนับถือมาโดยตลอด
“ทำไมคุณยังไม่ลืมฉัน“
"ก็ผมรักคุณ คุณจะให้ผมไปไหน"
“อุปสรรคที่เรากำลังเผชิญมันหนักมากนะคะ“
“แล้วไง เราก็สู้ไปด้วยกันสิ จะยอมแพ้เหรอผักกาด“
น้ำตาของหญิงสาวไหลออกมาโดยไม่รู้ตัว เธอไม่เคยคิดเลยว่ายังมีคนแบบไนท์หลงเหลืออยู่บนโลกใบนี้