ซึงผี และรวมเรื่องเอก

ในเวลาไม่ช้านัก คณะท่องเที่ยวก็ได้ยินเสียงน้ำตกจากยอดผาบาตูตาโมงอันสวยงาม แต่ซ่อนตัวของมันอยู่ในดงกันดารส่งเสียงร้องเชื้อเชิญประดุจเสียงเพลงอันไพเราะ ประดุจเสียงพูดที่โอ่ตัวของมันอยู่ตลอดเวลา

‘มาเถอะ จงมาหาฉัน มาหาความสงบและเยือกเย็นใจ’

ความเงียบสงบและวังเวง ทำให้เขาได้ยินเสียงน้ำกระทบแก่งหิน ขั้นหนึ่งก็เป็นจังหวะหนึ่ง ดังสม่ำเสมอ และเต็มไปด้วยความซื่อสัตย์ตลอดเวลา ตั้งแต่เช้าจนค่ำ และตั้งแต่พระอาทิตย์ตกจนพระอาทิตย์ขึ้น มันกระโจนอยู่เช่นนั้น

เมื่อเขาวางจิตใจเข้าไปในเสียงนั้นจริงๆ จมดิ่งลงไปในวิญญาณของมัน เขาก็จะรู้สึกว่ามันเป็นเสียงเพลงอันประหลาด