จะรักหรือจะร้าย

"แต่จบแบบนี้ก็ดี เพราะคนที่เจ็บคงมีแค่ฉัน" จะไม่มีใครต้องเสียใจ เพราะคนที่ทรมานมีแค่เปรี้ยวคนเดียว

"เธอกำลังจะทำอะไร" เสี่ยที่เงียบมานานถามขึ้น แต่อยากให้เรื่องวุ่นวายมันจบลงสักที

"ก็จะทำให้ทุกอย่างมันจบไง แต่นายต้องตอบมาก่อน ว่าเคยรักฉันกับลูกจริงๆ บ้างไหม" เหมือนจะวิงวอนขอร้องเป็นครั้งสุดท้าย

"ไม่เห็นต้องถามให้ยากเลย ที่ทำมันไม่ชัดเจนตรงไหน" เปรี้ยวส่ายหน้าไม่ยอมรับ เสี่ยมองหน้าเปรี้ยวที่เปื้อนน้ำตาอย่างตกใจ นึกๆแล้วมันเป็นภาพที่โคตรตลกแต่กลับขำกันไม่ออก เธอเลือกที่จะถอยห่างออกมาอย่างช้าๆ

"ขอให้รักกันมากๆ แล้วกัน" พูดออกไปด้วยน้ำเสียงที่ไม่คิดจะประชด แต่มันคือคำยินดีต่างหากละที่เปรี้ยวตั้งใจจะบอก

"เธอนี่มัน" ขุนพลหัวใจวูบไหวคล้ายกำลังหายใจไม่ออก ในหัวอยากจะร้องบอกว่าอย่าไปจากกัน ทว่าปากหนักเกินกว่าจะเปล่งเสียงไหว

"ต่อจากนี้เสี่ยขุนพลจะเป็นของหมอเพียงคนเดียว" เปรี้ยวหันหลังเดินออกมา ยุติตำนานวงจรอุบาทส์และความเจ็บปวดที่ยาวนานนี้ลง
จบสิ้นกันสักที!

กรีนลดา